آسیب های تربیتی و اخلاقی شکاف دیجیتالی بین نسلی

این پژوهش با عنوان آسیب های تربیتی و اخلاقی شکاف بین نسلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به نگارش درآمده است. شکاف نسل ها بر قطع پیوندها و روابط بین نسلی اشاره دارد و نخستین بار در دهه 60 میلادی توسط صاحب نظران اجتماعی در کشورهای غربی مطرح شد که به بررسی و ساختارشناسی اختلافات فرهنگی میان والدین و فرزندان می پرداخت. شکاف نسل ها مفهومی است که اختلاف فاحش روانی، اجتماعی، فرهنگی و تفاوت معنادار در بینش و آگاهی، باورها، تصورات، انتظارات، جهت گیری های ارزشی و الگوهای رفتاری میان دو نسل همزمان در یک جامعه را مورد توجه قرار می دهد. تغییر دائمی اجتناب ناپذیر است و امری مذموم و ناپسند شمرده نمی شود؛ اما نبود سیستمی برای جذب تغییرات و بومی کردن آن، نابرابری دسترسی به اطلاعات، انجماد فکری درباره لزوم پذیرش تحول و بدبین بودن در خصوص مظاهر دنیای جدید، تغییرات گسترده و عمیق را به عامل اصلی شکاف میان نسل ها تبدیل می کند. تغییرات در حوزه های متنوع زندگی نظیر فنی، تکنولوژیکی، فلسفه زندگی و شیوه های انجام کار دائمی است و با گسترش ارتباطات نسل های اجتماعی به تناوب از آن بهره مند می شوند. پیشرفت ها و ابداعات جدید از هر سو زندگی بشر را در برمی گیرند و نسل های جدید به فراخور علاقه و اقتضای سنی سریع تر از آن آگاه می شوند و دنیای فکری خویش را براساس آن پایه ریزی می کنند. آنها در دسترسی به اطلاعات تغییر و شناخت و یادگیری آن در جامعه نقش پیشرو را بازی می کنند و والدین و بزرگتر ها غالبا از غافله جا می مانند. نتایج نشان می دهد که والدین فرزند را برای زندگی در آینده تربیت نمی کنند. معیارهای تعلیم و تربیت آنها بیشتر به گذشته نظر دارد. آنان تلاش می کنند با الگو قرار دادن خویش از فرزندشان انسانی شبیه خود بسازند. آن هم با معیارها و باورهایی که در سن و سال خودشان قبول می کنند و می پذیرند و ممکن است برای فرزند نامفهوم باشد، بنابراین والدین وظیفه دارند با احساس مسئولیت و پرهیز از بی تفاوتی، کسب آگاهی درباره فناوری ها، کسب آگاهی درباره پیامدهای تربیتی و اخلاقی آنها، راهنمایی و ارائه مشاوره به فرزندان و نظارت صحیح بر آنها جلوی آسیب های تربیتی و اخلاقی شکاف دیجیتالی بین نسلی را کاهش دهند.