اندیشه عرفانی مولانا در پس مفتعلن

مولوی یکی از شاعرانی است که مفاهیم شعر او همواره محل بحث و کنکاش ادب دوستان است. کلمات و عبارات شعر او هر کدام معنایی ژرف دارند که تنها از روی ظاهر شعر قابل درک نیست. مفتعلن، گرچه از اوزان عروضی محسوب می شود و مولوی پایبندی به عروض را مانع بیان مفاهیم و اغراض خود می داند، اما معنای ژرف این عبارت اشاره به رعایت نظم و انضباط و مقید بودن به قوانین است. از آن جا که مولوی بیش تر اشعار خود را در حالت سکر و عرفان می سروده و شاگرد او آن ها را می نوشته، خروج از قواعد عروضی در شعر او دیده می شود. رعایت نظم که یکی از اصول رسیدن به کمال در عرفان است مانعی برای مولوی محسوب نمی شود و او عشق را جایگزینی مناسب برای انضباط می داند. وی از پیشتازان قله کمال عرفان است که نشان می دهد عدم رعایت نظم و انضباط خللی در راه صعود عرفانی و رسیدن به قله کمال ایجاد نمی کند.