بررسی و شناخت نظریه باز آفرینی (نمونه موردی پیاده راه شهر رشت)

تحول بازآفرینی شهری؛ داستان تعامل و گاه تضاد اولویت های اقتصادی و فرهنگی بوده و این موضوع در بستر تغییر پارادایم ها و الگوهای حاکم بر نظام های سیاسی- اقتصادی و تحولات اجتماعی رخ داده است. نقش فرهنگ در بازآفرینی شهری نسبت به دیگر عوامل تغییر معناداری داشته است. چنان چه در دهه های اخیر تاکیدات فرهنگی اصلی ترین رویکرد در بازآفرینی شهری شده است. از سویی توجه ویژه به سرمایه های انسانی و اجتماعی دارد و از سوی دیگر در قالب پرداختن به ویژگی های مکانی؛ هدف ایجاد رقابت اقتصادی، انسجام اجتماعی و تنوع فرهنگی در دستیابی به تصویری یکتا از شهر را دنبال می کند. برای همین پرداختن به ظرفیت های این نظریه در عرصه بازآفرینی می تواند چشم اندازهای جدیدی راپیش روی سیاست گذاران این عرصه در کشورمان قرار دهد. در این پژوهش که از نوع پژوهش کیفی می باشد ابتدا به تعریف و بررسی نظریه بازآفرینی پرداخته مروری بر منشورها و توصیه نامه های موجود تا به امروز داشته، سپس با ارایه تجارب مهم ترین اقدامات جهانی و ارایه یک نمونه موفق اروپایی (نمونه موردی: کشور لهستان) رویکردهای خردگرایانه و کارکرد گرایانه شهرسازی مدرن را مورد تفحص قرار داده و در نهایت به بررسی بازآفرینی میدان و پیاده راه شهر رشت پرداخته که با گردآوری اطلاعات به صورت میدانی سعی بر بررسی وضعیت حاضر و در نهایت پیشنهاداتی به منظور ارتقاء جهت گیری های بهینه در کیفیت بازآفرینی ارایه گردیده است.