تعیین آزمایشگاهی خواص رئولوژی، خواص مهندسی (مقاومت فشاری، کششی و خمشی) و مقاومت پیوستگی میلگرد در بتن مقاومت بالای خودمتراکم الیافی

بتن خود متراکم به عنوان بتنی با کارایی بالا که بدون نیاز به لرزاندن در قالب جای می گیرد. افزودن الیاف به این نوع بتن، اغلب مشخصات مهندسی (مکانیکی) آن را افزایش می دهد درحالی که در فاز خمیری، روانی بتن را کاهش می دهد. در این مقاله بصورت آزمایشگاهی خواص رئولوژی و بعضی خواص مهندسی و هم چنین مقاومت پیوستگی میان میلگرد و بتن خودمتراکم مقاومت بالا حاوی الیاف پلیپروپیلن تعیین و گزارش شده است. نمونه های بتنی حاوی 0.05، 0.1 و 0.15 درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن ساخته شد. جهت تعیین خواص رئولوژی بتن، آزمایشات جریان اسلامپ، حلقه j، جعبه l قیف v انجام گرفت. هم چنین به منظور تعیین خواص مهندسی بتن سخت شده، آزمایشات مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مقاومت پیوستگی میلگرد با بتن اطراف انجام گرفت. از میلگرد a4 که به تازگی در کشور تولید شده است، استفاده شد. لازم به یادآوری است گزارشی دال بر تعیین ظرفیت پیوستگی این نوع میلگرد با بتن خودمتراکم در کشور مشاهد نشده است. نتایج تحقیق حاکی از افزایش قابل توجه مقاومت کششی و افزایش مقاومت پیوستگی میلگرد a4 با بتن ناشی از افزایش درصد الیاف در این نوع بتن بوده است. ضمن اینکه وجود الیاف به خصوص در مقدار بیشینه الیاف، منجر به کاهش قابل توجه قابلیت جریان (روانی) بتن در فاز خمیری شده است.