بهره گیری از رویکرد طبیعت گرایی در طراحی موزه فرش تبریز

فرهنگ و هنر از بدو پیدایش بشر همراه زندگی بشر بوده تا بشر بدان آرام گیرد و آنچه از ذهن برون میامد را در هنرهای مختلف و در رویکردهای متفاوت به نمایش می گذارد. با پیشرفت بشر در عرصه های مختلف و علوم مختلف هنر نیز به نوبه خود دچار تغییر و تحولات شد و در نقاط مختلف زمین نژادهای بشری دست به هنرنمایی در غارهاُ ساختمان ها و صنایع دست ساز نمودند. در این میان هنر در خاورمیانه از زمان های باستان مهد تمدن بشری و بوجود آورنده و توسعه دهنده بشری در عرصه های مختلف از جمله هنر بود. ایران از دوران باستان بویژه بعد از ورود اسلام شاهد پیشرفت در عرصه های مختلف علمی فرهنگی ادبی و بالاخص هنر و معماری بود. در کنار هنر ساختمان سازی و معماری ایجاد نقوش در کاشی کاری ها معرق کاری و... هنر فرش دستباف از شاخصه های شناخت هنر ایران زمین خصوصا خطه آذربایجان می باشد. تبریز مهد فرش ایران با بافت و توسعه انواع فرش ها در نقوش مختلف دارای فرشی در گستره و نام جهانی در نقاط مختلف جهان می باشد. بجاست این شهر باستانی دارای نمایشگاه یا موزه ای در خور شان بوده که معماری در کنار هنر شاهد نمایش هنر و معماری اصیل ایرانی و اسلامی باشد بجاست در دوره فراصنعتی و پسامدرن با رویکردی طبیعت گرایانه اقدام به مطالعه و طراحی فضاهای مورد نیاز برای مکان فوق نماییم تا علاوه بر شاخصی برای شهر تبریز در کاهش گرمایش زمین و استفاده از مصالح بومی و طبیعت دوست قدمی هر چند بسیار اندک در این امر داشته باشیم.