اقامتگاه های بوم گردی و نقش آن در توسعه گردشگری پایدار (نمونه موردی: منطقه سیاهکل)

از چالش های پیش روی برنامه ریزی شهری مباحث مربوط به پایداری و توسعه پایدار شهری است. عوامل مختلفی وجود دارند که توسعه پایدار شهری را تحت تاثیر خود قرار می دهند که یکی از این عوامل صنعت گردشگری می باشد که از بزرگترین صنایع دنیا می باشد. گردشگری پدیده ای است که از تحرک بالایی در تغییرات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی برخوردار است که با اثرگذاری بر بنیانهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، اثرات وپیامدهای گوناگونی را در پی دارد. امروزه کسب و کارهای کوچک موجب گسترش توسعه پایدار در بسیاری از مقصدهای گردشگری شده است. هدف از این پژوهش نقش اقامتگاه های بومگردی در توسعه گردشگری پایدار می باشد و زمینه هایی است که باعث تشویق، ترغیب و ماندگاری گردشگران داخلی و خارجی می شوند. این تحقیق از نوع مطالعه موردی و با روش توصیفی تحلیلی با استفاده از پرسشنامه، مصاحبه و اسناد و مدارک موجود در خصوص اقامتگاه های بومی شهرستان سیاهکل می باشد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون همبستگی و از نرمافزار spss استفاده شد. نتایج این تحقیق حاکی از آنست که رابطه معناداری میان نقش اقامتگاههای بومی و ابعاد اقتصادی، اجتماعی فرهنگی، کالبدی وجود دارد. بنابراین ایجاد اقامتگاه های بوم گردی و شیوه های ساخت بومی سبب جذب طولانی مدت گردشگران و استفاده بیشتر از حضور گردشگر و ارتقای ابعاد اقتصادی، اجتماعی فرهنگی، زیست محیطی می گردد.