اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان

مقاله اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان صورت گرفت. در این طرح شبه آزمایشی، 30 نفر نمونه پسر 13 تا 15 ساله از جامعه آماری دانش آموزان دارای اختلالات رفتاری مدارس شهر ارومیه به صورت نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شده و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10جلسه 90 دقیقه ای، درمان شناختی رفتاری دریافت کردند. هر دو گروه با استفاده از مقیاس اختلالات رفتاری راتر ( 1976) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای مقایسه پس آزمون هر دو گروه از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد با کنترل پیش آزمون، بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیر اختلالات رفتاری کل (f=89.46) و مولفه های بیش فعالی پرخاشاگری(f=47.13) ، افسردگی-اضطراب(f=56.05) ، ناسازگاری اجتماعی(f=24.37) ، رفتارهای ضد اجتماعی(f=26.89) ، حواس پرتی(f=22.95) ، انگشات مکیدن ناخن جویدن (f=6.90) در سطح(p<0.05)  تفاوت معنی داری وجود داشت. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری بر کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان موثر است.