نقش بازداری شناختی در رفتارهای خودجرحی افراد با اختلال شخصیت مرزی

مقاله نقش بازداری شناختی در رفتارهای خودجرحی افراد با اختلال شخصیت مرزی

اهداف: اختلال شخصیت مرزی، الگوی فراگیر از بی ثباتی در روابط میان فردی، خود انگاره و عواطف به همراه تکانشگری بارز است، که از اوایل بزرگسالی شروع می شود. رفتارهای خودجرحی و خودکشی یکی از ملاک های مهم این اختلال است. برخی از پژوهشگران بروز این رفتارهای تکانشی مانند خودجرحی را ناشی از اختلال این افراد در بازداری شناختی و کارکردهای اجرایی می دانند لذا هدف پژوهش حاضر بررسی نقش بازداری شناختی در پیش بینی رفتارهای خودجرحی افراد با اختلال شخصیت مرزی بود. روش: این پژوهش به روش همبستگی انجام شد. و 30 فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی از طریق روش نمونه گیری خوشه ای شناسایی و مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت غربالگری اولیه از پرسش نامه stb و سپس  مصاحبه نیمه ساختاریافته scid2 استفاده شد. آزمودنی ها آزمون های شناختی استروپ وgo\nogo   را انجام به پرسش نامه رفتارهای خودجرحی پاسخ دادند. یافته ها: جهت  تحلیل داده ها روش-های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون بکار رفت. یافته ها: مولفه های آزمون استروپ (t=2.2 ,β=0.65 , p<0.01) go/nogo ,(t=1.8 ,β=0.77 ,p<0.05) بگونه منفی و معنادار رفتارهای خودجرحی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت فرضیه پژوهش حاضر نیز تایید می شود. یعنی بازداری شناختی در رفتارهای خودجرحی افراد با اختلال شخصیت مرزی تاثیر دارد. و می توان با افزایش بازداری شناختی افراد با اختلال شخصیت مرزی احتمالا رفتارهای خودجرحی را کاهش داد.