تعامل شش هفته تمرین استقامتی و القای استروئید آنابولیک- آندروژنیک استانوزولول بر مقادیر دسنوترین بافت آدیپوز، cd36 و beta-had عضله اسکلتی رت های نر سالم

مقاله تعامل شش هفته تمرین استقامتی و القای استروئید آنابولیک- آندروژنیک استانوزولول بر مقادیر دسنوترین بافت آدیپوز، cd36و beta-had عضله اسکلتی رت های نر سالم

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تعاملی شش هفته استقامتی و تزریق استروئید استانوزولول بر تغییرات مقادیر cd36 بافت عضله، آنزیم بتاهیدروکسی آسیل کوآ دهیدروژناز (b-had) بافت عضله و دسنوترین بافت آدیپوز زیر پوستی و احشایی در موش های صحرایی نر سالم بود.

روش کار: بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 12 هفته و میانگین وزن اولیه ی 16 ±289 گرم به چهار گروه تقسیم شدند؛ دارونما (10=n)، تمرین + دارونما (10=n)، تمرین+ ستانوزول (10=n) و استانوزولول (10=n) موش های دریافت کننده استروئید هفته ای یک بار تزریق درون عضلانی استانوزولول (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داشتند، گروه های بدون دارو، به همان میزان روغن آراشیذ را به عنوان دارونما دریافت کردند. حیوانات گروه تمرین به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته تحت یک برنامه تمرین پیشرونده استقامتی تا سقف شدت 70 تا 75 درصد vo_2max روی تریدمیل اجرا کردند. مقادیر cd36، b-had و دسنوترین به روش الایزا سنجیده شد. برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای مشخص کردن توزیع پراکندگی یکسان گروه ها از آزمون لون استفاده شد. هم چنین، داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه در سطح (0.05p<) تحلیل شد و برای تعیین تفاوت های بین گروهی از آزمون های تعقیبی توکی و جیمز هاول استفاده شد.

 یافته ها: تغییرات مقادیر cd36 (0.001=p) و b-had (0.001p=) بافت عضله و هم چنین مقادیر دسنوترین بافت ادیپوز زیر پوستی و احشایی (0.001p=) معنادار شدند.

نتیجه گیری: به نظر می رسد، تزریق استانوزول آثاری لیپولیزی تمرین های استقامتی را تا حد چشمگیری بهبود می بخشد.