ضوابط حاکم بر وصله، مهار و کاشت میلگرد

مقاله ضوابط حاکم بر وصله، مهار و کاشت میلگرد

امروزه سازه های بتنی به علت مقاومت فشاری زیاد، دسترسی به مواد تشکیل دهنده، اقتصادی بودن و دوام، بخش زیادی از ساخت وساز را به خود اختصاص داده است. از طرفی یکی از مهم ترین مواردی که در اجرای این نوع سازه ها وجود دارد وصله میلگرد و محل آن می باشد که به شدت بر روی رفتار اعضای بتن آرمه تأثیرگذار می باشد. از طرفی در اکثر سازه های بتن آرمه از وصله پوششی استفاده می شود و ازآنجایی که در وصله پوششی تنش به واسطه بتن منتقل می شود، درصد قابل توجهی از میزان میلگردهای مصرفی در هر پروژه بابت طول پوششی مصرف می شود که این از نظر اقتصادی مطلوب نمیباشد. با افزایش سازه های بتنی و توجه مهندسین این زمینه به بهینه سازی اجرای این سازه ها، صنعت ساختمان دچار تحولات چشم گیری شد. امروزه علاوه بر وصله پوششی، روش های جدید دیگری هم چون وصله جوشی (فورجینگ)، مکانیکی، اتکایی و چندین روش دیگر وجود داردکه هرکدام دارای معایب خاص خود هستند. در اصطلاح عام مهار یا وصله میلگرد یا بولت که در بتن سخت نصب میگردد، کاشت میلگرد با بولت نامیده می شود. انجام محاسبات دقیق برای کاشت میلگرد یا بولت که جزیی از سیستم سازه ای محسوب می شوند الزامی است. بررسی مودهای شکست مهار در بتن (تحت بارهای کششی، برشی یا ترکیب آن ها) و جلوگیری از وقوع مودهای شکست ترد، بویژه در عملکرد سازه ای که در آن بحث شکل پذیری مطرح است، بسیار حائز اهمیت می باشد. در این مقاله ابتدا انواع روش های وصله آرماتورها بیان و مزایا و معایب آن ذکر می شود و سپس به موضوع کاشت میلگرد یا بولت پرداخته و در پایان ضوابط مهار میلگرد در بتن ذکر می شود.