بررسی مقادیر ضریب الاستیسیته و ضریب واکنش بستر در خاک های رسی و ماسه ای حاصل از محاسبات نرم افزاری و آزمایش صحرائی plt

مقاله بررسی مقادیر ضریب الاستیسیته و ضریب واکنش بستر در خاک های رسی و ماسه ای حاصل از محاسبات نرم افزاری و آزمایش صحرائی plt

تعیین دقیق پارامترهای مکانیکی خاک در تعیین ظرفیت باربری و مقدار نشست پی نقش اساسی دارد. هدف اصلی از این تحقیق بررسی تطابق مقادیر ضریب واکنش بستر بدست آمده از مدل سازی عددی با مقادیر آزمون صحرائی plt و روابط کلاسیک موجود می باشد. هم چنین ارتباط بین ضریب الاستیک افزایشی خاک در عمق با ضریب واکنش بستر برای پی با ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. تمامی اطلاعات در دسترس تحقیقاتی و علمی مربوطه، بررسی و مشخص گردید که ضریب واکنش بستر یک پارامتر ذاتی خاک نیست و در تعیین آن باید اثر شکل و ابعاد پی و جنس خاک نیز منظور گردد. در این تحقیق برای صحت سنجی نتایج مدلسازی عددی به روش اجزای محدود و با بهره از نرم افزار آباکوس 2017، از مقایسه نتایج مدل توسعه یافته با نتایج آزمون صحرایی بارگذاری صفحه انجام شده در سطح شهر تبریز و جلفا، استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، اگر در مدل سازی عددی هم چون تحلیل های کلاسیک، خاک صرفا الاستیک فرض شود، مقدار ضریب الاستیک بدست آمده از مدل سازی عددی، دقیقا قابل مقایسه با روابط کلاسیک موجود می باشد، مشروط به اینکه مش بندی مدل به اندازه کافی ریز باشد. هم چنین پارامترهای پلاستیک پیشنهادی در مطالعات ژئوتکنیک معمولا محافظه کارانه بوده و جهت تطابق رفتار مدل عددی با واقعیت، مقدار پارامترهای پلاستیک باید بر اساس آزمون های دیگر (به خصوص تست های برجا) به صورت واقعی تری تعیین و در نظر گرفته شود.

مطالعات پارامتریک در دو نوع خاک با مدول الاستیک متفاوت در سطح زمین، که در محدوده مقادیر تیپیکال در شهر تبریز می باشند، بر روی پی هایی با ابعاد متفاوت و با تغییرات ضریب الاستیک متفاوت در عمق انجام گردید و در نهایت نتایج حاصل از هفتاد مدل عددی، در یک گراف کاربردی مهندسی ارائه شد. گراف حاصل از تحقیق نشان دهنده آن است که ضریب واکنش بستر بدست آمده برای پی به ابعاد مختلف و با حالت های 5 درصد، 11 درصد، 15 درصد و نهایتا 20 درصد افزایش ضریب الاستیک در هر متر نفوذ خاک، دارای افزایش قابل توجهی نسبت به ضریب واکنش بستر بدست آمده برای حالت ضریب الاستیک ثابت در عمق خاک با شرایط یکسان بوده و نتایج قابل تعمیم به خاک های مشابه می باشد. هم چنین این گراف نشان دهنده آن است که چرا رابطه ترزاقی برای ماسه را نباید برای نسبت بعد پی به صفحه بزرگ تر از 3 استفاده نمود.