تاثیر و مقدار بهینه ی افزودن های دیاتومیت و پومایس در آسفالت سنگی ماستیک

مقاله تاثیر و مقدار بهینه ی افزودن های دیاتومیت و پومایس در آسفالت سنگی ماستیک

آسفالت سنگی ماستیک، (sma) که امروزه در دنیا جهت باربری مناسب و دوام در برابر فرسایش و زهک شی جاده ها در برابر ترافیک سنگین استفاده می شود. پایدارسازهای موجود در آسفالت سنگی ماستیک یگ از مهم رتین قسمت های مخلوط sma می باشد، زیرا کار چسبانندگی مصالح و پایداری مخلوط آسفالت را بر عهده دارد. از پایدارسازها می توان به، سنگ آهک، خاکستر بادی؛ پوسته خاکستر) مواد تجزیه پذیر کشاورزی پشم های سلولزی و از همه مهم تر فیبرهای سلولزی از جمله موارد مورد مطالعه در این مقاله یعنی دیاتومیت و پومایس نام برد. اما نسبت استفاده مناسب از این پایدارسازها از تهیه خود مخلوط آسفالت مهم می باشد. کشور ایران در زمره کشور های صنعتی قرار دارد که میزان ترافیک این کشور از سال 85 تا سال 94 حدودا 46 درصد افزایش داشته است. حال با این افزایش حجم ترافیک آیا توانسته بستر مناسب از آسفالت جاده ها را تامین نماید.

سالانه بیش از 580 میلیون تن آسفالت در کشور مصرف می شود. با این که 140 سال از تولید آسفالت می گذرد، اما در کشور ایران تاکنون شاهد هیچ نوآوری در این زمینه نبودیم. در ایران عمر آسفالت 3 الی 5 سال می باشد و هزینه های گزاف و بیهوده که در هر سال بر روی آسفالت انجام می شود. در این مقاله از دو پایدارسازه ، دیاتومایت و پومایس استفاده کرده و بر اساس آزمایش زهکشی) روش (schellenberg بررسی شده است، زیرا مهار زهکشی اولین مسئله مهم در ایجاد یک آسفالت مناسب می باشد. سپس بر اساس نمودار های بدست امده از افت زهکشی – مقدار از دیاتومیت و پومایس، مقدار بهینه از پایدار سازه ها بدست آمده است. این مقدار بهینه بر اساس نواحی مختلف از شایط آب و هوا می تواند تغییر نماید.