تبیین فقدان منظر شهری به مثابه پرابلماتیک خیابانی مطالعه موردی: بلوار آیت اله هاشمی رفسنجانی (ملاصدرا) شهر زنجان

مقاله تبیین فقدان منظر شهری به مثابه پرابلماتیک خیابانی مطالعه موردی: بلوار آیت اله هاشمی رفسنجانی (ملاصدرا) شهر زنجان

در انعکاس اندیشه های مدرنیستی شهرها، کلانشهرها و پساکلانشهرها منظر خیابانی، هنری در ساخت و ترکیب عینیت های برای تجربه شهری و خوانشی از ساختار است، منظر، هویتی از شهر است که می تواند خوانا و یا مبهم و ناآشنا باشد. تضعیف پراکسیس های اجتماعی، نمود اتومبیل محوری مطلق، اغتشاشات بصری و بی منظری، گم گشتگی محله ایی حاصل ظهور بزرگراه ها و اتوبان های مواصلاتی، افول فرهنگ سنتی و تحدید حیات اجتماعی، تخریب هویتمندی شهری و مهم تر از همه فقدان مقیاس انسانی در خیابان، سال هاست که به موجب مدرنیسم عقیم و ناکارآمد، هم چنان مسئله مندی شهرها بوده است. خیابان شهر پسا نوگرا به عنوان بستر مکانی همپیوندی انسان و فضا نیز آغازی بر کنشگری های اجتماعی- فرهنگی، بالندگی های اقتصادی و تحولات سیاسی همواره در معرض داوری و قضاوت ساکنانش قرار می گیرد. این پژوهش مسئله مندی (پرابلماتیک) منظر خیابان های امروزی را که نشانی از تقلیل در زیبایی شناسی شهری و حذف منظر می باشند، را به چالش می کشد.

از این روست که بررسی پرابلماتیک خیابانی همواره دغدغه برنامه ریزان قرن اخیر بوده است و بر آن است تا در قالب تحقیقی توصیفی با رویکردی پدیدار شناسی و مطالعه ی ماهیت، خیابانی را بطور مستقیم و با کمک مطالعات میدانی، کتابخانه ای، ارائه ی جدول سوات و مدل مفهومی بر مبنای معیارهای کارکردی، ادراکی و کالبدی منظر شهری راهبردهایی را با استفاده از تکنیک ایدا در قلمرو مطالعاتی تحقیق که یکی از خیابان های شهر زنجان می باشد به انجام رساند.