بررسی تحلیلی چگونگی نوآوری برنامه درسی در زبان آموزی دوره ابتدایی ایران

بررسی تحلیلی چگونگی نوآوری برنامه درسی در زبان آموزی دوره ابتدایی ایران

زبان فارسی کلید فهم متون گوناگون درسی وغیر درسی و ابزار مهم برقراری ارتباط با دیگران است. هرایرانی باهرگویش محلی ومنطقه ای خاص خود، ازطریق زبان فارسی برای حفظ هویت و ملیت خود می کوشد. بر همین اساس برنامه درسی زبان آموزی در میان دیگر برنامه های درسی دوره ابتدایی از اهمیت به سزایی برخوردار است و نه تنها در تحکیم و تثبیت روابط اجتماعی موثر است بلکه یادگیری سایر مواد درسی چون ریاضی، علوم، دینی و مطالعات اجتماعی را تسهیل کرده و تعمیق می بخشد. نظام آموزشی به ویژه نظام برنامه ریزی درسی کشور مسئولیت بسیار سنگینی برای تحقق این اهداف و سیاست های آموزشی دارد. به این منظور لازم است برنامه درسی زبان آموزی همواره مورد توجه مسئولان، برنامه ریزان و مجریان آموزشی قرار گیرد.

یافته های علوم تربیتی به طور عام و علم برنامه ریزی درسی به طورخاص نشان می دهد که همواره باید در رویکردها و شیوه های زبان آموزی تجدید نظر شود. به کارگیری علمی و عملی اصول و معیارهای دانش برنامه ریزی درسی در مراحل طراحی، اجرا وارزشیابی، موجب تعادل در سیر منطقی آموزش و توسعه و تعمیق مفاهیم مورد نظر می شود. در نتیجه،  امکان وصول به هدف های برنامه بیشتر شده و محتوای آموزشی با نیازهای دانش آموزان و انتظارات جامعه هم سو می-گردد. باتوجه به اینکه برنامه درسی آموزش زبان فارسی چند سالی نیست که تولید شده است و کتاب های بخوانیم وبنویسیم جایگاه مهمی در یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی پیدا کرده اند، ضرورت دارد مجریان این برنامه و مراکز مرتبط با آموزش زبان فارسی از ویژگی های این برنامه آگاهی بیشتری کسب کنند.

بکارگیری علمی و عملی اصول ومعیارهای دانش برنامه ریزی درسی در مراحل طراحی، اجرا وارزشیابی موجب تعادل درسیر منطقی آموزش وتوسعه وتعمیق مفاهیم می شود و به دنبال آن امکان تحقق اهداف و همخوانی محتوا با نیاز های مخاطبان فراهم می گردد.