بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری با توانایی خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان

بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری با توانایی خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک فرزندپروری با توانایی خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره ی دوم مقطع ابتدایی استان گلستان است که با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دسترس از بین شهرستان های استان گلستان دو شهر گنبد و آققلا انتخاب شد سپس به طور تصادفی از هر شهرستان تعداد 5 مدرسه انتخاب شد و از بین پایه های تحصیلی آنان پایه ششم به طور تصادفی انتخاب شد که در کل 296 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد.

ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های شیوه های فرزندپروری بامریند، خودکارآمدی و شادکامی آکسفورد است. یافته های پژوهش نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدر با خودکارآمدی (0.54) و شادکامی (0.47) در سطح کوچک تر از 0.01 رابطه مثبت و معناداری دارد و سبک فرزندپروری سلطه جویانه و سه لانگار به ترتیب با خودکارآمدی (0.36) و 0.53 و شادکامی (0.47و 0.13-) در سطح کوچک تر از 0.05 رابطه منفی و معناداری دارند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک فرزند پروری مقتدر سبب افزایش خودکارآمدی و شادکامی دان شآموزان و سبک فرزند پروری سلطه جویانه و سه لانگار سبب کاهش خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان می گردد.