تأثیر عوامل اقتصادی بر میزان پرخاشگری کودکان دبستانی مطالعه موردی: مقایسه ی نوع و میزان پرخاشگری در دانش آموزان چهار مدرسه دخترانه و پسرانه واقع در مناطق شهری فقیرنشین و مرفه نشین استان قزوین

تأثیر عوامل اقتصادی بر میزان پرخاشگری کودکان دبستانی مطالعه موردی: مقایسه ی نوع و میزان پرخاشگری در دانش آموزان چهار مدرسه دخترانه و پسرانه واقع در مناطق شهری فقیرنشین و مرفه نشین استان قزوین

مقدّمه: پرخاشگری یک کشش و یا یک گرایش در فرد است که به صورت زدن، کشتن و ویران کردن خود را نشان می دهد. امری که فرد به عنوان عکس العمل از خود بروز می دهد به گونه ای است که مناسب عمل و یا رفتار طرف مقابل نیست. از سالهای پیش دبستانی هنگامی که کودک شروع به شرکت در تعاملات بیشتری با همسالان می کند، پرخاشگری به یک مساله مهم تبدیل می شود. علت این مشکل را می توان به مجموعه ای از متغیرهای زیستی، روانی، خانوادگی و فرهنگی نسبت داد.هدف: این مطالعه باهدف تعیین میزان پرخاشگری و عوامل اقتصادی مؤثر بر آن با تأکید بر جامعه کودکان دبستانی استان قزوین شهر قزوین انجام گرفته است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی است که در بین کودکان دبستانی دختر و پسر شهر قزوین در سال 1398 انجام گرفته است. تعداد 60 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی (اول تا سوّم دبستان ، 7 تا 9 ساله ) به روش نمونه گیری تصادفی از چهار مدرسه هدف - دو مدرسه شهریه پرداز و غیرانتفاعی در مرفه ترین نواحی شهری و دو مدرسه دیگر دولتی غیر شهریه پرداز در نواحی فقیرنشین شهر قزوین -انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه بود. پرسشنامه سنجش پرخاشگری کودکان که جهت ارزیابی پرخاشگری کلامی- تهاجمی، فیزیکی- تهاجمی، رابطه ای و خشم تکانشی کودکان(فرم مربی) توسط معلمان تکمیل گردید و پرسشنامه عوامل اجتماعی اقتصادی مرتبط با پرخاشگری که توسط گردآورندگان مقاله از طریق اطلاعات حاصله از مصاحبه تلفن با والدین کودکان تکمیل شد.

داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین پرخاشگری شاخص کلامی تهاجمی 16.40، فیزیکی تهاجمی10.58،رابطه ای 9.95 ،خشم تکانشی 12.9 و میانگین کل پرخاشگری 46.33 حاصل شد. مطابق با نتایج به دست آمده بین عامل جنسیت، نوع مدرسه (دولتی و غیرانتفاعی) و امکانات رفاهی آن، دهک اقتصادی خانوار، محل زندگی با انواع پرخاشگری (p<0.05) ارتباط معناداری آماری وجود داشت. بین مؤلفه های اقتصادی و نوع غالب پرخاشگری هیچ ارتباط معناداری یافت نشد و طبق نتایج به دست آمده جنسیت عامل تعیین کننده نوع غالب پرخاشگری در کودکان است که در این پژوهش نوع غالب پرخاشگری تمام پسران در هر یک از شاخص های اقتصادی اجتماعی از نوع پرخاشگری کلامی، همین شرایط برای دختران نیز صدق می کرد و نوع غالب پرخاشگری دختران خشم تکانشی بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، به نظر می رسد که عوامل اجتماعی اقتصادی، پیش بینی کننده مهم پرخاشگری کودکان به حساب آیند. لذا لزوم پیشگیری و هدایت رفتاری کودکان ایجاب می کند تا به این عوامل توجه ویژه ای شود.