سیرتحول تایپوگرافی درایران با نگاهی به مؤلفه های سازمان دهی حروف فارسی

سیرتحول تایپوگرافی درایران با نگاهی به مؤلفه های سازمان دهی حروف فارسی

هنر گرافیک صرفاً در خدمت پیام است و پیام می تواند در قالب های هنری با موضوعات فرهنگی، تجاری، سیاسی و... ارائه شود. گرافیک حاشیه ای است برای زیبا و سالم ارائه کردن متن و اگر جای متن و حاشیه عوض شود دیگر نه متن کارایی خود را دارد و نه حاشیه. درزمینه هنر گرافیک، در تلاشی دیگر که تقریباً در گونه های مختلف نگارش صورت گرفته و در دهه های اخیر، در کشورهای عموماً لاتین زبان به تایپوگرافی (طراحی با حروف) انجامید، سعی در تقویت ویژگی بصری حروف و نزدیک کردن نوشتار به وجه تصویری و به عبارتی تصویرسازی با نشانه های زبان شناسی نمود و بیشتر به صورت "مفهوم نگاری" یعنی اینکه مخاطب ضمن خوانده شدن کلمه بتواند بار معنائی آن را درک کند. چندی است حرفه گرافیک کشور ما نیز، میزبان مقوله جدید طراحی با حروف است و حساسیت عجیبی در همگان ایجاد کرده است. ایران پیشینه ای قوی و کهن در زمینه کار با خط دارد.

هنرمندان ایرانی در طی صدها سال تاریخ خوشنویسی نشان داده اند که خط را می شناسند و می دانند که چطور باید آن را زیبا و خوش به کار بگیرند. برخوردی که ما با تایپوگرافی در ایران داریم، نمی تواند تابع برخوردی باشد که در غرب با مقوله خط دارند. ازاین رو جنبشهای بومی در زمینه تایپوگرافی در ایران پدید آمده و شکل گرفتند. در این پژوهش که به روش کتابخانه ای مطالب آن گردآوری شده است سعی دارد با بررسی آثار چند هنرمند مربوط به موضوع به این مقوله پرداخته و سپس به اهداف تایپوگرافی و جنبه های مختلف کاربرد حروف و عناصر طراحی در تایپوگرافی اشاره شود. آنچه بعد از تحلیل آثار موردی انتخاب شده به عنوان نتیجه حاصل گردید حاکی از این است که تاکنون طراحی با حروف در ایران به دلیل عدم شناخت طراحان گرافیک از قابلیتها و چندوچون خطوط فارسی و نوع نگارش آنها در اقلام مختلف خوشنویسی و تمایل به الگوبرداری از ملاکهای زیبایی شناسی طراحی با حروف غربی دچار مشکلات فراوانی است.