بررسی شاخصه های توسعه اجتماعی پایدار در طراحی فضاهای شهری تاریخی، نمونه مطالعاتی: محور چهارباغ عباسی شهر اصفهان

بررسی شاخصه های توسعه اجتماعی پایدار در طراحی فضاهای شهری تاریخی، نمونه مطالعاتی: محور چهارباغ عباسی شهر اصفهان

تحولات و گسترش شهر اصفهان، در طول سالیان متمادی در چارچوب بسترهای اجتماعی شکل گرفته است. آنچه در مطالعه مفاهیم و مولفه های پایداری و خصوصا پایداری اجتماعی و مطالعه اصول و ویژگی های معماری و شهرسازی شهر تاریخی اصفهان انجام می شود، نشان دهنده شاخصه های مشترکی بین آن ها است. شناخت این شاخصه ها می تواند سبب ایجاد راه حل های نظری و عملی در راستای ارتقاء پایداری اجتماعی شهر اصفهان با توجه به هویت تاریخی آن باشد. با توجه به بررسی شاخصه های پایداری اجتماعی در تحولات شکلی شهر، مبین آن است که پیدایش شهر و ایجاد محور چهارباغ با این شاخصه ها مطابقت داشته و متاسفانه این اصول و ویژگی های تا حد بسیار چشم گیری امروزه از بین رفته اند. هدف از این تحقیق شناخت اصول پایداری اجتماعی در محور خیابان چهارباغ واقع در شهر اصفهان است.

روش تحقیق در این پژوهش به صورت کیفی و از نوع تاریخی بوده است همچنین ابزار گردآوری اطلاعات شامل مطالعات کتابخانه ای و میدانی است. در ابتدا اصول پایداری اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفته سپس اصول و ویژگی های پایداری اجتماعی محور تاریخی چهارباغ مورد شناسایی قرار گرفته و در نهایت مقایسه این اصول با آنچه در محور تاریخی شهر اصفهان بوده است بیان شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که شاخصه هایی مشترک با پایداری اجتماعی در طراحی و ایجاد محور چهارباغ وجود دارد که می توان به توجه به رفاه اجتماعی، مشارکت مردمی، تقویت حس تعلق به مکان، ایجاد امنیت اجتماعی و آرامش اشاره کرد. متاسفانه امروزه بر اثر گستردگی شهر و افزایش جمعیت، شهر اصفهان با کاهش عدالت و رفاه اجتماعی، کاهش تعاملات مردمی، کاهش پویایی و سرزندگی اجتماعی و امنیت اجتماعی و بسیاری دیگر از ناپایداری های اجتماعی رو به رو شده است.