تأثیر بوم گرایی در شکل و فرم معماری معاصر ایرانی

تأثیر بوم گرایی در شکل و فرم معماری معاصر ایرانی

نخستین چیزهایی که در برخورد با یک اثر هنری با آن روبرو می شویم مسئله شکل/فرم و محتواست، بی تردید یک ساختمان برای اینکه مفید واقع شود ساخته می شود، اما نمی توان ویژگی بنا را به عملکرد آن تقلیل داد، یک بنا بیشتر از اینهاست. رویکردهای واقع گرایانه، آرمانگرایانه و یا عملگرایانه در هر دوره تأثیر خود را برارتباط میان شکل/فرم و عملکرد می گذارند، و بسته به امکانات بیان در هنرهای گوناگون شکل/فرم های خاصی را پدید می آورند، در زمینه معماری محتوا بسیار نزدیک به مفهوم عملکرد می شود گرچه کاملاً همان نیست، بدون تردید نخستین ویژگی یک ساختمان این است که باید کارآیی داشته باشد، بدرد کاری به خورد، و ابتدایی ترین انتظار از اثری معماری این است که ساختمانی قابل استفاده باشد، که براحتی بتوان در آن زندگی کرد، این اصل بدیهی هر ساخت و ساز است.

در فرآیند تحقیق از تکنیک های توصیفی- تحلیلی استفاده شده و داده های مورد نیاز برای شکل گیری نظری موضوع با روش کتابخانه ای و جستجوی منابع مختلف جمع آوری شده است. نوع پژوهش مورد استفاده جنبه کیفی دارد و به واسطه جستجوی نظم ساختاری در میان مفاهیم و تعاریفی که از معماری معاصر ایرانی، برای فهم بهتر آنها و یافتن نسبت و رابطه هایی که با هم دارند، انجام گرفته است. روش تحقیق استدلال منطقی به کار گرفته شده، که طی بررسی های توصیفی و با توجه به مؤلفه بوم گرایی، عواملی را که در شکل و فرم معماری معاصر ایرانی که هدف این پژوهش می باشد، شناسایی و بررسی نموده است. فرض این است که شکل و فرم معماری معاصر ایرانی تحث تأثیر بوم گرایی نیز بوده و در این مقاله به نسبت و میزان این تأثیرگذاری پرداخته می شود.