چگونه توانستم انزوا و گوشه گیری را در دانش آموز پایه ی چهارم ابتدایی به حداقل برسانم؟

چگونه توانستم انزوا و گوشه گیری را در دانش آموز پایه ی چهارم ابتدایی به حداقل برسانم؟

کمرویی صرفا یک خصلت شخصیتی پویا می باشد، که در بعضی از شرایط اجتماعی معمول پیش می آید، یعنی ممکن است بخشی از شخصیت کلی دانش آموز بوده یا پاسخ خاص موقعیتی به یک عامل استرس زای مخصوص باشد. در این اقدام پژوهی به مطالعه و بررسی دانش آموزی پرداخته می شود که معمولاً به عنوان کودکی در خود فرو رفته، منزوی و کمرو شناخته شده است. اگر چنانچه تلاش و کوشش لازم در جهت رفع و به حداقل رساندن خجالت و کمرویی کودک منزوی صورت نگیرد، قطعا کمرویی بر همه هستی او، بدن، ذهن و منِ او تاثیر می گذارد و از آن جایی که کم رویی قادر است بر همه جنبه های وجود فرد تأثیر بگذارد، قدرت تأثیر بر هویت فردی را هم دارد و هنگامی که به این ترتیب از نظر هویتی دانش آموز خود را خجالتی بداند، اجازه می دهند که کمرویی بر اکثر تصمیم ها، افکار و فعالیت های آنها تاثیر بگذارد.

بنابراین سرمایه گذاری و برنامه ریزی در خصوص این چنین افراد، از حساس ترین و مهمترین وظایف مسئولان جامعه به خصوص معلمان می باشد و باید از اولویت ویژه ای برخوردار باشد. در تحقیق حاضر که اطلاعات لازم با استفاده از مصاحبه ومشاهده گردآوری شده و سپس تجزیه و تحلیل شده  اند، هدف آشنایی با مفهوم گوشه گیری، علل به وجود آمدن آن در دانش آموز(آ.ن)، تأثیر آن در جریان یادگیری و نهایتا ارائه ی راهکارها و عملیاتی کردن این راه حل ها برای به حداقل رساندن آن می باشد. نتایج حاصل از این اقدام پژوهی نشان داد که با توصیه هایی که به والدین دانش آموز داشتم، فعالیت های خودم در کلاس درس (انتخاب به عنوان نماینده ی کلاس، سرگروه تیم انتخاب کردن و....) تا حدودی توانستم از گوشه گیری دانش آموز کم کنم و اورا وادار به شرکت در بحث های گروهی و شرکت در جمع افراد کردم.