روش شناسی نقد روایات تفسیری از منظر آیت الله معرفت با تکیه بر آیه 119 بقره

روش شناسی نقد روایات تفسیری از منظر آیت الله معرفت با تکیه بر آیه 119 بقره

نوشتارحاضر مدل نقد آیت الله معرفت درکتاب «التفسیر الاثری الجامع» برپایه روایات تفسیری استوار می باشدکه با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانه ای و نرم افزاری، بعد ازخوانش معیارهایی درنقد وفهم این گونه روایات از دانشمندان واهل فن به این نتیجه می رسد که ایشان؛ در نقد احادیث به ویژه روایات تفسیری، نقد محتوایی را در کنار توجه به سند راهگشا و نقد سندی را در مرتبه ی دوم می دانند ودرمبانی نقد سندی، اخبار افراد مشهور به صدق را پذیرفته، و روایات افراد مشهور به خیانت را مردود دانسته ودر روایات افراد مجهول تأمل دارند. ودر نقد سندی به نمونه هایی از روایات: موقوف، مجهول، منکر، شاذ، مرسل، معضل و .. اشاره می کنند. وبرای نقد داخلی یامتنی، معیارهایی ازجمله، عرضه حدیث بر قرآن، عرضه بر سنت قطعی، عرضه بر مسلّمات تاریخی، عرضه بر علم قطعی و عدم شباهت روایت به کلام معصوم (ع) را برمی گزینند ودرسیر نقد خود بر روایات، بعد ازبیان تفسیر آیه از دیدگاه خود و برخی از مفسرین، روایاتی که دررابطه با آن آیه آمده است را آورده و بابیان نظردانشمندان و اهل فن مورد بررسی قرارمی دهند. لذادراین مطالعه با کنکاش درروایات قرائت قُراء برآیه 119 /بقره، قرائت مشهور را مورد تائید قرارداده و با بیان دیدگاه سیوطی وطبری، درکنارگذاشتن این دوخبر.اولاً بخاطرضعف سند و پیچیدگی اش ثانیاً بخاطرمخالفت با سیاق آیه و دلیل عقلی حاکم برآن، و با تکیه برعلم پیامبر از حقیقت امر و استعانت برآیه 219 سوره شعرا، روایات مذکور را بااستفاده از سبک نقدمحتوایی وسندی وبرپایه استدلال مخصوص به خود رد می فرمایند.