رابطه هوش معنوی، سبک های فرزندپروری و تاب آوری در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانش آموزان

رابطه هوش معنوی، سبک‌های فرزندپروری و تاب‌آوری در پیش‌بینی سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی، سبک‌های فرزندپروری و تاب آوری در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‏ ی آماری پژوهش را تمامی دانش ‏آموزان دوره ی سوم ابتدایی شهر تهران در سال‏ تحصیلی 98-1397 تشکیل می‏ دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه ‏گیری تصادفی خوشه‏ ای تعداد 181 دانش‏ آموز ‏به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه‌ی هوش معنوی کینگ، پرسشنامه سازگاری اجتماعی لامبرت و همکاران، پرسشنامه تاب آوری کارنر و دیویدسون و پرسشنامه سبک‌های فرزندپروری بامرید برای جمع ‏آوری داده‏ ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ‏ها از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد.

یافته‏ ها نشان داد که بین هوش معنوی، سبک فرزندپروری مقتدرانه و تاب آوری با سازگاری اجتماعی همبستگی مثبت و بین سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه و سبک فرزندپروری استبدادی با سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان همبستگی منفی معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش معنوی، سبک‌های فرزندپروری و تاب‌آوری قابلیت پیش بینی 40 درصد قابلیت پیش‌بینی سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان را دارد. بنابراین، می ‏توان نتیجه گرفت که هوش معنوی، سبک‌های فرزندپروری و تاب‌آوری از متغیرهای مرتبط با سازگاری اجتماعی دانش ‏آموزان ‏می ‏باشد که نیازمند توجه و برنامه ریزی است.