مطالعه تأثیر ریسک نقد شوندگی بر سطح مقطع بازده سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

ریسک در اصطلاح به معنی امکان وقوع یک خسارت و زیان اعم از مالی یا غیر مالی در نتیجه انجام یک فعالیت است. موضوع ریسک نقدشوندگی به عنوان یک عامل تعیین کننده بازده سهام از اواسط دهه 1980 مطرح شده است. برخی از سرمایه گذاران ممکن است به سرعت به منابع مالی سرمایه گذاری خود نیاز داشته باشند که در چنین مواردی قدرت نقدشوندگی دارایی ها می تواند اهمیت زیادی داشته باشد. بنابراین در این پژوهش با پذیرفتن این مطلب که سطح مقطع بازده سهام تابعی از  میزان ریسک نقدشوندگی می باشد، به بررسی تأثیر ریسک نقدشوندگی بر سطح مقطع بازده سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. در راستای این هدف، کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و همچنین شرکت هایی که صورتهای مالی (ترازنامه و صورت حساب سود و زیان) و اطلاعات مورد نیاز را در سال های 1394-1390 ارایه داده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 142 شرکت از صنایع مختلف انتخاب شدند. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و ازنظر نحوه اجرا توصیفی – همبستگی می باشد. تحلیل داده های گردآوری‌شده با استفاده از نرم افزار eviews نسخه 8 انجام گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که متغیرهای قیمت-گذاری دارایی های سرمایه ای، کیفیت اقلام تعهدی، پیش بینی سود و حجم معاملات بر متغیر سطح مقطع بازده سهام تأثیر مثبت و معناداری دارند. بنابراین در سطح کلان و در سطح یک کشور، هرچه نقدشوندگی سهام بیشتر  شود، اطلاعات جدیدی برای تغییرات تدریجی سهام در بر می گیرد که به بالارفتن سطح بازده سهام منجر خواهد شد.