مقایسه و نقد سنجش و ارزشیابی کمی و کیفی

از آنجایی که اندیشه های یادگیری رفتارگرایی و تداعی گرایی (ثورندایک، هال، اسکینر) نظریه آموزشی، تلقی می شدند. و طبق این نظریه ها،فرایند آموزش و یادگیری، با توجه به مواردی مانند: یادگیری از طریق جز به کل، آزمون ها باید تکرار شوند تا از تحقق گام به گام اهداف اطمینان حاصل شود. و اهداف یادگیری باید به صورت هدف رفتاری بیان می شد تا به صورت عینی قابل اندازه گیری شود و از نظر رفتارگرایان هرهدفی که قابل اندازه گیری و سنجش نباشد ارزش ندارد و حوزه ی ارزش یابی تحصیلی نیز تحت تأثیر این نظریه های یادگیری، شکل گرفته بود و با ظهور نظریه های جدید در مورد یادگیری، مانند ساختارگرایان (جان دیویی، پیاژه، برونر و...) ایده های جدیدی در حوزه ارزشیابی شکل گرفت که با گذشته تفاوت داشت. همچینین بحث هوش های چند گانه که از طرف هوارد گاردنر مطرح شد. این تفکرات باعث رویکردهای جدیدی بر ارزش یابی شد. نظام ارزش یابی کمی کشور ما با توجه به نقد و بررسی های بعمل آمده و مواردی مانند، تغییرکتب درسی، آزمونهای (تیمز و پرلز)، پدیده ی جهانی شدن و چالش های فراروی بشر و توقعات جدید جامعه و دولت ها ازنظام تعلیم و تربیت، مورد توجه قرار گرفته و دچار تحولاتی گردید. این تحولات با پیشنهاد طرح ارزشیابی مستمر بصورت اجرایی در آمد و از آنجایی که نتوانست ضعف های موجود در ارزشیابی کمی را برطرف نماید. لذا ارزش یابی توصیفی (کیفی) مطرح و به مرحله ی اجرا در آمد.  ارزش یابی کیفی توصیفی، الگوی جدیدی در ارزش یابی است که با توجه به نتایج امتحان محوری مانند: استرس، فشارروحی روانی، اضطراب، رقابت ناسالم، تقلب، از بین بردن اعتماد به نفس، خلاقیت و ابتکار فراگیران و... تأیید و به مرحله ی اجرا در آمد این طرح ویژگی هایی همچون: پویایی، بازخورد، کیفی بودن، تنوع بخشیدن به ابزارهای جمع آوری اطلاعات، تغییر کارنامه یا گزارش پیشرفت تحصیلی، تغییر مقیاس فاصله ای به مقیاس رتبه ای، فرایندی و همه جانبه گرایی را دارا می باشد و چنانچه به نحو مطلوب اجرا گردد، نتایجی همچون بهبود یادگیری، افزایش بهداشت روانی کلاس درس، افزایش اعتماد به نفس، افزایش روحیه ی تفکر انتقادی و... در دانش آموزان را به همراه خواهد داشت.