تاثیر آموزش معلمان بر کاهش اختلالات دیکته پایه دوم ابتدایی شهرستان ایذه

از میان انواع اختلالات یادگیری، اختلال درس دیکته شایع تر و پررنگ تر می باشد، و از جمله موارد اختلال درس دیکته می توان به نارسا نویسی، وارونه نویسی، قرینه نویسی، حافظه دیداری، تمیز دیداری، حساسیت شنیداری و بی دقتی اشاره نمود. در این اقدام پژوهی که با عنوان تأثیر آموزش معلمان بر کاهش اختلالات درس دیکته دانش آموزان پایه دوم دبستان امام علی (ع) شهرستان ایذه در سال تحصیلی 95-1394 انجام گرفت، دو کلاس درس با مشخصات تقریباً یکسان از نظر آمار، سابقه و مدرک معلم و تعداد دانش آموز اختلالی، در نظر گرفته شد. یک کلاس را به عنوان گروه آزمایش و دیگری را به عنوان گروه کنترل مشخص و آزمونی به عنوان پیش آزمون از هر دو کلاس گرفته شد که تقریباً به یک میزان دارای اختلالات نارسانویسی، حافظه دیداری، تمیز دیداری، حساسیت شنیداری و بی دقتی  بودند. ولی هیچ کدام از کلاسها دارای اختلال وارونه نویسی و قرینه نویسی نبودند. سپس در طی دو ماه آموزشهای لازم را در جهت شناسایی و کاربست راهکارهایی برای اصلاح و درمان اختلالات یادگیری درس دیکته کلاس آزمایش به معلم مربوطه ارائه گردید. و پس از آن، پس آزمونی از هر دو کلاس گرفته شد، که نتایج زیر حاصل شد: در فرضیه اول تا چهارم تفاوت بین اختلال یادگیری نارسا نویسی دانش آموزان گروه آزمایش و کنترل به صورت (p=0.05 ,chi-quar=3.17)  بوده که در سطح p<0.05 معنادار، در فرضیه دوم تفاوت حافظه دیداری دو گروه(p=0.04 , chi-quar=4.24)  که در سطح p<0.05 معنادار و در فرضیه سوم تفاوت تمیز دیداری دوگروه (p=0.011, chi-quar=6.54) که در سطح p<0.05 معنادارو در فرضیه چهارم تفاوت حساسیت شنیداری دو گروه(p=0.05 , chi-quar=3.13)  بوده که در سطح p<0.05 معنادار می باشند. ولی در فرضیه پنجم تفاوت بی دقتی دانش آموزان گروه آزمایش و کنترل(p=0.15 , chi-quar=2.07) که در سطح p<0.05 معنادار نیست. بنابراین چهار فرضیه اول تأیید و فرضیه پنجم رد می شود ولی در کل می توان گفت که آموزش معلمان در کاهش اختلالات درس دیکته تأثیر می گذارد.