امکان سنجی تأثیرپذیری از فضاهای شهری دوره رنسانس اروپا در میدان نقش جهان اصفهان

امکان‌سنجی تأثیرپذیری از فضاهای شهری دوره رنسانس اروپا در میدان نقش جهان اصفهان

در فضاهای شهری ایران که در طول سالیان متمادی تحت تأثیر آموزه‌ها و الگوهای فکری و هنری ‌این سرزمین شکل‌گرفته‌اند. میادین شهری را می‌توان مهم‌ترین فضای زندگی شهری و جمعی در فضای شهرها دانست. در عصر صفوی و به‌ویژه در دوره‌ی شاه‌عباس کبیر، با رونق گرفتن فرهنگ و هنر در شهرها، معماران عصر صفوی کوشیدند تا با حفظ ویژگی‌ها و ارزش‌های معماری ایرانی، با تبادلات فرهنگی و هنری‌ای که با دنیای غرب در عهد رنسانس به‌واسطه ارتباطات تجاری و سیاسی داشتند، نوآوری‌هایی را در زمینه معماری و شهرسازی به منصه ظهور برسانند.

که از این نوآوری می‌توان به افزایش بار بصری در فضای شهری و دادن نقش نمادین به بناهای همگانی اشاره نمود. میادین دوره رنسانس غالباً به عنوان نماد یا به صورت زمینه ای برای یک مجسمه، دارای بنای یادبود یا یک المان شهری بودند و همچنین بعضاً واجد صحنی مقابل یک ساختمان مهم به کار می رفته اند. میدان نقش جهان اصفهان را می‌توان از جمله فضاهای شهری تاریخی دانست که تقریباً دست نخورده باقی مانده است. این میدان در ابعادی به عرض 165 و طول 510 متر بنا شده است که بدنه آن دارای دو طبقه می باشد. و از نظر نوع هندسه، تناسبات، محورگرایی، نشانه های شهری و بسیاری از اصول و قواعد شهرسازی و طراحی شهری شباهت های زیادی به میادین اروپا در دوره رنسانس دارد. در این پژوهش سعی شده که ضمن مطالعه میزان تأثیرپذیری فضای شهری میدان نقش جهان اصفهان از فضاهای شهری سنتی ایران، در مورد امکان تأثیرگذاری مفاهیم و عناصر شهری میادین رنسانس اروپا نیز بررسی انجام پذیرد.