مطالعه ارگونومی ساختار پوشاک در طراحی لباس مشاغل ایرانی

مطالعه ارگونومی ساختار پوشاک در طراحی لباس مشاغل ایرانی

در ارگونومی ساختاری پوشاک، هدف اصلی افزایش بهره‌وری با عنایت بر سلامتی، ایمنی و رفاه انسان در محیط کار است. طراحی یکدست نمونه لباس‌های کار برای مصارف مختلف کاری در ایران به‌صورت یکسان، این مسئله را مطرح نموده است که رابطه طراحی الگو و یا ساختار پوشاک با نوع فعالیت کارگر چگونه است. همچنین با هدف دستیابی به شیوه‌ای برای اجرای نمونه‌های کاربردی اقدام در طراحی توسعه محور لباس کار در ایران صورت پذیرد.

بنابراین با استفاده از روش کتابخانه‌ای و میدانی اطلاعات اولیه مورد نیاز جمع‌آوری گردید و سپس با توجه به رابطه میان نوع فعالیت و نیاز مبتنی بر آن در طراحی پوشاک، با استفاده از روش کیفی به توصیف ویژگی‌های اولیه پرداخته و سپس با تحلیل پنج نمونه لباس در پنج شغل از مشاغل صنعتی به‌عنوان نمونه‌های مورد مطالعه هدفمند، میان نیاز فیزیکی بدن کارگر و طراحی لباس نمونه‌های نهایی طراحی گردید. در واقع در شیوه توصیفی تحلیلی بکار رفته از شیوه تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که لباس کار در ایران بدون توجه به نوع شغل و تأثیر آن بر بهره‌وری و نوع نیاز کارگران طراحی می‌شود. این در حالی است که هر شغل، باید لباس مخصوص به خود را داشته باشد و هر حرکت فیزیکی بدن در مدت زمان کار، رابطه‌ای مستقیم با الگو یا ساختار لباس کار دارد.