رابطه بین سبک های حل مساله با رضایت شغلی و تنیدگی شغلی معلمان مدارس استثنایی و عادی شهر کرمانشاه

رابطه بین سبک های حل مساله با رضایت شغلی و تنیدگی شغلی معلمان مدارس استثنایی و عادی شهر کرمانشاه

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین سبک های حل مساله با رضایت شغلی و تنیدگی شغلی معلمان مدارس استثنایی و عادی شهرکرمانشاه بوده است، لذا برای این منظور از یک جامعه آماری، نمونه ای 225 نفری ازمعلمان زن ومرد مدارس استثنایی و عادی با روش طبقه ای تصادفی از مدارس استثنایی کوثر، نیکان، پیوند 1، پیوند 2، ارشاد 1، ارشاد 2 و بشارت و مدارس عادی نور، توحید، ادب، سیزده آبان، نبوت وشهید فهمیده انتخاب شدند و آنها پرسشنامه سبک های حل مساله کسیدی ولانگ (1996)، و پرسشنامه رضایت شغلی بری فیلد و روث( 1999) و پرسشنامه تنیدگی شغلی فار زاده ( 1379 ) را تکمیل نمودند.

نتایج تجزیه و تحلیل های آماری نشان دادند که بین سبک های حل مساله با رضایت شغلی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین سبک های حل مساله با تنیدگی شغلی رابطه منفی معنی داری وجود دارد. متغیر های جهت یابی حل مسأله، مهارگری حل مسأله و سبک حل مسأله خلاقانه و اعتماد در حل مسأله 31 درصد واریانس رضایت شغلی معلمان را پیش بینی می کند. همچنین با توجه به ضریب بتای بدست آمده متغیر حل مسأله خلاقانه با ضریب بتای 0.29 بیشترین سهم در پیش بینی رضایت شغلی معلمان را دارد و اعتماد در حل مسأله با ضریب بتای 0.19 پیش بینی کننده بعدی رضایت شغلی معلمان است. متغیر های جهت یابی حل مسأله، مهارگری حل مسأله و سبک حل مسأله خلاقانه و اعتماد در حل مسأله 16 درصد واریانس تنیدگی شغلی معلمان را پیش بینی می کند. همچنین با توجه به ضریب بتای بدست آمده متغیر مهارگری حل مسأله با ضریب بتای 0.18 بیشترین سهم در پیش بینی تنیدگی شغلی معلمان را دارد و جهت یابی حل مسأله با ضریب بتای 0.16 پیش بینی کننده بعدی تنیدگی شغلی معلمان است.