اثربخشی آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان

اثربخشی آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با دو گروه کنترل و آزمایش است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی شهرستان گرگان استان گلستان به تعداد 2564 دانش‌آموز است و حجم نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای، تعداد 40 دانش‌آموز به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب خواهد شد.

ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) و انگیزش تحصیلی والرند (1977) بود که روایی پرسشنامه‌ها توسط کارشناس حوزه تعلیم و تربیت و روانشناسان و اعضای هیات علمی گروه روانشناسی مورد بررسی قرار گرفته و پس از انجام اصلاحات جزئی مورد تائید نهایی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه‌ها هم با استفاده از آلفای کرنباخ 0.72 و 0.71 بدست آمد که نشان از پایایی خوب پرسشنامه دارد. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده‌های بدست آمده، از نرم‌افزار spss ورژن 25 آزمون‌های کولموگروف-اسمیرنف و کواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش‌های حاضر نشان داد که آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان تاثیر مثبت و معناداری دارد.