طراحی بیمارستان مبتنی بر رویکرد معماری زمینه گرا (تعامل کالبد با محیط)

طراحی بیمارستان مبتنی بر رویکرد معماری زمینه‌گرا (تعامل کالبد با محیط)

معماری زمینه‌گرا رویکردی است، مبتنی بر ظرفیت‌های بالقوه موجود و تاکید بر این نکته که به‌جای توجه صرف به استانداردهای برگرفته از رهیافت‌های نوگرا که ناشی از دیدگاهی خطی است، از دیدگاه جامع‌نگر به طراحی نگریسته شود. در این پژوهش به بعد کالبدی از ابعاد رویکرد زمینه‌گرایی پرداخته گردید.

این معماری با تاکید بر زمینه‌گرایی اشاره به ایجاد نوعی هماهنگی و یکپارچگی بین بنا و محیط پیرامون خود دارد که در جنبه‌های فیزیکی، منظر و فرمال خود قابل رویت است. هدف از ‌این پژوهش کاربست تئوری زمینه‌گرایی در طراحی بیمارستان از یک سو در جهت کمک به بهبود درمان بیماران و از سوی دیگر ارتقاء منظر شهری می‌باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی بوده و به‌صورت مطالعات کتابخانه‌ای انجام گرفته است.

نتایج نشان داد، تاثیرات شاخص‌های به‌دست آمده از پژوهش شامل پوشش گیاهی، رنگ، کاربری، ترکیب احجام، فرم و شکل داخل محیط درونی بیمارستان و روابط فضایی مناسب می‌تواند تا حدودی از تنش‌ها و اضطراب بیماران کم کند. از سوی دیگر کاربست شاخص‌های به‌دست آمده از پژوهش شامل اقلیم، جنس مصالح، لفافه فضایی، تراکم، نوع اتصال به زمین، توپوگرافی، جهت‌گیری، خط آسمان در طراحی بیمارستان‌، می‌تواند در ارتقاء کیفیت منظر شهری موثر واقع گردد.