تبیین الگوواره های حاکم بر طراحی معماری غرفه ها در نمایشگاه های جهانی

تبیین الگوواره‌های حاکم بر طراحی معماری غرفه‌ها در نمایشگاه‌های جهانی

در تاریخ برگزاری نمایشگاه جهانی، اهداف، برنامه‌ها، ویژگی‌ها و به‌طور کلی روند معماری، تحولاتی بنیادین را به خود دیده‌است. تا جایی‌که در برخی آثار و دوره‌های خاص، طراحی غرفه‌ها به‌عنوان ابزاری درراستای ارائه سبک‌ها و رویکردهای جدید معماری یا تقویت آن‌ها مورداستفاده قرار گرفته‌اند. در این راستا، پژوهش حاضر در قالب کیفی، به روش تحلیلی-تبیینی و با مطالعات  کتابخانه‌ای، در تلاش برای ارائه مسیری روشن از تحولات معماری نمایشگاه‌های جهانی از طریق بررسی غرفه‌های شرکت‌کننده و نیز تبیین دوره‌های تاریخی معماری در این رویداد است.

نتایج نشان می‌دهد که معماری غرفه‌ها، باتوجه به ویژگی‌های مشابه، دوره‌های تاریخی ویژه‌ای را روشن ساخته‌اند که متناسب با محتوای خود؛ در پژوهش حاضر، تحلیل، بررسی و سازماندهی شده‌اند. چهار دوره تاریخی بر رویکردها و راهبردهای طراحی معماری نمایشگاه جهانی حاکم بوده‌است که شامل: 1. نوآوری‌های علمی و فنی ساختمانی در غرفه‌ها (1889- 1851)، 2. ترکیب صنعت و هنر و به‌کارگیری سبک‌های نوظهور و ارجاعات مختلف تاریخی در طراحی غرفه‌ها (1939- 1893)، 3. به-کارگیری آخرین دستاوردهای سازه‌ای، مصالح و ساختار‌های جدید ساختمانی برای حل مسائل جهانی (1970- 1958) و 4. پیگیری رویکردهای معماری پایدار (2015- 1992) می‌باشند.