مقایسه ی هوش معنوی و خودانضباطی پرستاران زن و مرد در بخش های ویژه و عمومی بیمارستان های شهر تهران

مقایسه‌ی هوش معنوی و خودانضباطی پرستاران زن و مرد در بخش‌های ویژه و عمومی بیمارستان‌های شهر تهران

سابقه و اهداف: برخورداری از هوش معنوی و خودانضباطی تاثیر بسزایی در خدمات‌رسانی کادر درمانی به بیماران دارد و دارا بودن این ویژگی در پرستاران بخش ویژه از اهمیت بیش‌تری برخوردار است. بنابراین در این پژوهش به بررسی هوش معنوی و خودانضباطی در مردان و زنان پرستارشاغل در بخش های ویژه و عمومی بیمارستان های شهر تهران پرداخته شده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت توصیفی- مقایسه‌ ای است که بر روی 180 نفر از پرستاران زن و مرد شاغل در بیمارستان های دانشگاهی تهران، به صورت تصادفی- خوشه‌ ای چند مرحله‌ ای انجام شد. برای جمع‌آوری داده ها، از پرسش‌نامه‌ی خودانضباطی و پرسش‌نامه‌ی هوش معنوی استفاده شد. در نهایت، تحلیل داده‌ها با استفاده از واریانس چندمتغیری (manova) انجام پذیرفت.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد تفاوت معناداری بین پرستاران بخش ویژه و عمومی، از نظر هوش معنوی و خودانضباطی وجود ندارد(p<0.05). همچنین، تفاوت گروه‌های زن و مرد از نظر هوش معنوی معنی دار نیست(p<0.05)؛ اما تفاوت دو گروه زن و مرد پرستار، از نظر متغیرهای خودانضباطی معنی دار است(p<0.05) و زنان از خودانضباطی بالاتری برخوردارند.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتیجه‌های پژوهش حاضر، می‌توان گفت که خودانضباطی و هوش معنوی در کار با بیماران در بخش‌های درمانی، از متغیرهای روان‌شناختی موثر است و در امر آموزش و به کارگماری پرستاران باید به این موردهای خاص، توجه ویژه داشت.