بررسی میزان گرایش به نماز و عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی نیشابور در سال 1396

بررسی میزان گرایش به نماز و عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی نیشابور در سال 1396

سابقه و هدف: با توجه به تاثیر نماز بر هر شخص به‌‌ویژه در سن جوانی و دوران دانشجویی، این پژوهش با هدف تعیین میزان گرایش به نماز و عوامل موثر بر آن، در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی نیشابور در سال 1396 انجام شده است.

روش کار: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی، تعداد 260 دانشجوی واجد شرایط دانشگاه علوم پزشکی نیشابور با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای وارد پژوهش شدند. ابزار گردآوری اطلاعات یک پرسش‌نامه‌ی دوبخشی شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی و میزان گرایش به نماز و عوامل موثر بر آن بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از آزمون‌های توصیفی (میانگین، انحراف معیار و فراوانی) و استنباطی (آزمون t و واریانس یک‌طرفه) تجزیه ‌و تحلیل شد و مقدار p کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. در این پژوهش همه‌ی موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار کلی گرایش به نماز 19.38±73.96 به‌ دست آمد. بیشترین عوامل تاثیرگذار در گرایش دانشجویان به نماز به‌‌ترتیب لذت‌بخش بودن نماز و رسیدن به آرامش قلبی، پیشگیری از گناه و کارهای ناپسند؛ و کمترین عوامل تاثیرگذار به‌‌ترتیب ارتباط صمیمی با امام جماعت، سخنرانی مفید و تسلط علمی امام جماعت در زمان برپایی نماز بود. آزمون آماری t بین تاهل و جنس با میانگین گرایش به نماز ارتباط معنادار (p<0.05)؛ و آزمون آماری واریانس یک‌طرفه بین میانگین گرایش به نماز با سال تحصیلی، معدل و تحصیلات والدین دانشجویان اختلاف معناداری نشان داد (p<0.05). به ‌عبارتی ‌دیگر، میزان گرایش به نماز در دانشجویان متاهلِ زن، با معدل بالا و سال آخر، نسبت به دانشجویان دیگر بیشتر بود.

نتیجه‌گیری: میزان گرایش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی نیشابور به نماز در سطح خوب بود، اما نیازمند تدوین برنامه‌ی آموزشی موثر در زمینه‌ی تقویت این فریضه است.