ارزیابی فاکتورهای مالون دی آلدئید، 8ایزو پروستاگلاندین f2α 8 ، هیدروکسی داکسی گوانوزین و گروه های پروتئین کربونیل به عنوان شاخص های استرس اکسیداتیو در افراد روزه دار در شهر تهران

ارزیابی فاکتورهای مالون دی آلدئید، 8ایزو پروستاگلاندین f2α 8 ، هیدروکسی داکسی گوانوزین و گروه های پروتئین کربونیل به عنوان شاخص های استرس اکسیداتیو در افراد روزه دار در شهر تهران

سابقه و اهداف: استرس اکسیداتیو یک عدم تعادل بین تولید ros و توانایی سیستم های بیولوژیکی برای سم زدایی سریع با واکنش های واسطه یا تعمیر آسیب های وارد شده است. روزه داری حدس زده می شود که اثرهای مفیدی روی کاهش استرس اکسیداتیو داشته باشد.

مواد و روش ها: از 60 نفر (هفت مرد 11%) و 53 زن (89%) میانگین سن 10±37 سالم، سه بار نمونه ی خون و ادرار گرفته شد. نوبت اول چهار روز قبل از روزه داری برای کنترل؛ نوبت دوم (روز چهاردهم ماه روزه داری) و نوبت سوم (روز بیست و نهم ماه روزه داری) در ماه روزه داری نمونه گرفته شد. این مطالعه تغییرهای سطح پلاسمایی مالون دی آلدئید با تکنیک hplc و سطح پلاسمایی گروه های پروتئین کربونیل، سطح ادراری 9 ایزو پروستاگلاندین - f2α و 9 هیدروکسی داکسی گوانوزین را با تکنیک الایزا مورد بررسی قرار داد. نتایج حاصل از سنجش این متغیرها با استفاده از نرم افزار spss t test paired samples و independent t test مورد آنالیز آماری قرار گرفت.

یافته ها: مطابق این پژوهش، غلظت مالون دی آلدئید پلاسما و 9 ایزو پروستاگلاندین - f2α ادرار در طول روزه داری در ماه رمضان در کل افراد مورد آزمایش نسبت به کنترل و همچنین میزان این پارامترها در نوبت سوم نسبت به دوم کاهش معنا داری نشان (pv<0.01) دادند.

نتیجه گیری: با توجه به کاهش قابل ملاحظه ی غلظت مالون دی آلدئید پلاسما و 9 ایزو پروستاگلاندین - f2α ادرار در طول روزه داری در ماه رمضان می توان عنوان کرد که روزه داری یک ماه استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد. می توان با تکیه بر مطالعات بیشتر، از روزه داری برای جلوگیری از بروز و پیشرفت بیمای هایی که استرس اکسیداتیو در آنها دخیل است، بهره گرفت.