طراحی شهری با رویکرد افزایش تاب آوری کالبدی در مقابل زلزله نمونه موردی: محله لب آب واقع در منطقه 8 شیراز

طراحی شهری با رویکرد افزایش تاب‌آوری کالبدی در مقابل زلزله نمونه موردی: محله لب آب واقع در منطقه 8 شیراز

امروزه ارتقا کیفیت فیزیکی محیط یکی از مهم‌ترین موضوعات مد نظر در طرح‌های توسعه شهری است و  همچنین مهم‌تر از آن افزایش و تقویت میزان تاب‌آوری بافت‌های فرسوده شهری در مقابل سوانح طبیعی می‌باشد. در نظـر داشـتن موضـوع کیفیـت محیطـی بـرای مداخلـه در بافت‌های فرسوده، موجب رویکردی نسبتا جامع به‌تمامی ابعاد فرسودگی در این بافت‌ها خواهد شد.

بـه همین سبب، پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با بررسی وضع موجـود محدوده به کیفیـت‌هـای محیطـی، ابعاد کالبدی تاب‌آوری و تحلیل آن‌ها در محله لب آب واقع در بافت تاریخی فرهنگی شهر شیراز بپردازد. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی-پیمایشی در بستری از مطالعات کتابخانه‌ای بـرای اسـتخراج معیارها بهره گرفته شده است.

تحلیل معیار‌های کیفیت محیطی به‌دست‌آمده در بافت مورد بررسـی، بـا اسـتفاده از نرم‌افزار gis (سامانه اطلاعات جغرافیایی) در مناطق آسیب‌پذیر مشخص‌شده و در نهایت با استفاده از روش swot تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و راهکارها ارایه شده است. این پژوهش از نوع کیفی-کمی بوده و از حیـث هدف، کـاربردی قلمـداد می‌شود.

ارزیابی میزان آسیب‌پذیری محله لب آب شهر شیراز در برابر زلزله و تـدویـن راهـبـردهـایـی به‌منظور کـاهـش آسیب‌پذیری در اثر بحران زلزله هدف این پژوهش است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که قسمت‌های غربی محدوده آسیب‌پذیری بیشتری را دارند از این جهت توجه بیش‌ازپیش به مفهوم تاب‌آوری کالبدی برای ارتقا و افزایش توان محدوده در برابر سوانح طبیعی از جمله زلزله به‌ویژه در بخش غربی محدوده بافت فرسوده لب آب ضروری می‌باشد.