بررسی جایگاه نماد خورشید در اشعار عارفانه و تاثیر آن در صنایع دستی شهرستان میبد

بررسی جایگاه نماد خورشید در اشعار عارفانه و تاثیر آن در صنایع دستی شهرستان میبد

خورشید یکی از عناصری است که در گذشته مورد پرستش بوده و با آمدن دین یکتاپرستی، مورد تکریم و احترام مردم قرارگرفته است. در قران کریم بارها و بارها خداوند با الفاظی مانند نور آسمان ها و زمین، معرفی شده است. خورشید یکی از تمثیل های نور است و به واسطه نور خورشید، جهان روشن می شود و تاریکی ها تمام می گردد. بنا بر این توصیفات، خورشید در عرفان به عنوان هدایتگر و روشن کننده معرفی می شود که سالک را با نور خود به سمت حق هدایت می کند و به کمال می رساند.

از سویی هرچیزی که در برابر خورشید قرار می گیرد از سایه و متعلقات دنیوی تهی می گردد و سراسر وجودش پر از نور می شود؛ درنتیجه به اصل وحدت می رسد و ذره ذره وجودش پر از نور الهی می گردد. از طرف دیگر، نقوش خورشید توسط انسان های اولیه روی دیوارهای غار به تصویر کشیده شده است. با گذشت زمان و پیشرفته تر شدن شرایط زندگی، این نقوش روی ظروف سفالی یا فلزی و سایر صنایع دستی نقش می گرفتند.

نقش مذکور در گذر زمان و بنابر حسب تغییرات سیاسی و فرهنگی هر منطقه، تغییراتی پیدا کرده است. نماد خورشید در صنایع دستی از اعتقادات و آیینه ای آدمی به دور نبوده است. این پژوهش در پی پاسخ به پرسش « آیا شباهتی بین نقش خورشید در ادبیات عرفانی و صنایع دستی میبد وجود دارد؟ » با روش توصیفی_تحلیلی برآمد و به این نتیجه رسیدیم که همه معانی عرفانی نماد خورشید را در صنایع دستی شهرستان میبد می توان دید. نماد خورشید در صنایع دستی میبد، معانی عرفانی زیادی چون وحدت، هدایتگری و کمال جویی را به بیننده منتقل می کند.