رابطه درگیری تحصیلی و خودگردانی تحصیلی با مهارت های حل مسئله دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رامهرمز

رابطه درگیری تحصیلی و خودگردانی تحصیلی با مهارت های حل مسئله دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رامهرمز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه درگیری تحصیلی و خودگردانی تحصیلی با مهارتهای حل مسئله دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رامهرمز بود. طرح پژوهش در این تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی کاننی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رامهرمز در سال تحصیلی 98 - 97 به تعداد 1358 نفر بودند، که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 210 نفر دانش آموز دختر انتخاب شدند.

داده ها با استفاده از پرسش نامه های درگیری تحصیلی ریو و تیسنگ 2013، خودگردانی تحصیلی ریان و کانل 1989 و مهارتهای حل مسئله هپنر و پترسون 1982 جمع آوری شدند. جهت تحلیل و آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی کاننی استفاده شد. یافته ها نشان دادند بین مولفه های درگیری تحصیلی (درگیری رفتاری، عاطفی، شناختی، عاملی) با مولفه های مهارت های حل مسئله (مهارت اعتماد به خود در حل مسئله، شیوه اجنتاب نزدیکی به مسئله، کنترل شخصی در حل مسئله) دانش آموزان دختر رابطه معنادار بود و بین خودگردانی تحصیلی (سبک تنظیمی، سبک تنظیم درون فکنی) با مهارتهای حل مسئله (اعتماد به خود در حل مسئله، شیوه اجتناب - نزدیکی به مسئله و کنترل شخصی) دانش آموزان رابطه منفی معناداری وجود داشت و بین سبک های تنظیم همانند سازی شده و درونی با مهارتهای حل مسئله دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت.

هم چنین آزمونهای معنی داری ابعاد برای تحلیل روابط کاننی نشان دادند، بعد اول معنی دار و دارای همبستگی کاننی بالایی بود. بنابراین قوی ترین رابطه را بعد اول کاننی یعنی متغیر مهارت اعتماد به خود در حل مسئله از متغیرهای مجموعه اول (وابسته) و درگیری عاطفی از متغیرهای مجموعه دوم (مستقل) داشت.