تحلیل نمونه وار زنان شیزوفرنیک در رمان های پسامدرن فارسی (کولی کنارآتش، ساربان سرگردان و باورهای خیس یک مرده)

تحلیل نمونه‌وار زنان شیزوفرنیک در رمان‌های پسامدرن فارسی (کولی کنارآتش، ساربان سرگردان و باورهای خیس یک مرده)

شیزوفرنیا به معنای گسیختگی روحی و چندشخصیته بودن از مولفه­ های شخصیت­ های پسامدرنیستی است که در آثار پسامدرن، تفاوت آنها با شخصیت­ های طبیعی نشان داده می­ شود. شخصیت ­های شیزوفرنیا چنان‌که دلوز و گتاری می­ گویند، میل خود را برخلاف شخصیت­ های ادیپی در ابژه خاصی محدود نمی ­کنند و به ابژه ­های متفاوتی می ­اندیشند و از همین راه دچار پراکندگی و گسیختگی می­ شوند.

شخصیت ­های اگزیستانسیال، پوچ‌گرا و آواره به این پراکندگی و بیگانگی می ­رسند، اما پراکندگی و گسیختگی روحی آنان گاهی تشدید می­ یابد. این مقاله به سه رمان مطرح پسامدرن ایرانی توجه دارد و آنها را نمونه رمان ­های پسامدرن ایرانی قلمداد می ­کند. همه گونه ­های شخصیتی زنان در این رمان‌ها به چشم می ­خورد. نویسندگان دو رمان ساربان سرگردان و کولی کنار آتش زن‌اند و نویسنده رمان باورهای خیس یک مرده مرد است که این نکته نیز در مقاله مطمح نظر می ­باشد.

از نتایج مقاله، شیزویی­تر بودن شخصیت اصلی رمان­هایی مثل کولی کنار آتش است و عامل این ویژگی نیز چه بسا مردان هستند. از اهداف مقاله شناخت شخصیت­های زن در رمان­های پسامدرن است و روش آن به گونه­ای تحلیلی به شخصیت شیزوفرنیایی زنان در رمان­های یاد شده می ­پردازد و بیان می ­دارد که زنان در داستان ­های مردان نقش حاشیه ­ای­ تری دارند.