شناسایی مولفه های بهسازی منابع انسانی با تاکید بر نظام شایسته سالاری در ادرات دولتی ایران

شناسایی مولفه های بهسازی منابع انسانی با تاکید بر نظام شایسته سالاری در ادرات دولتی ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه‌های بهسازی منابع انسانی با تأکید بر نظام شایسته‌سالاری در اداره‌های دولتی ایران انجام شد.

طراحی/ روش­‌شناسی/ رویکرد: این پژوهش جزو پژوهش­‌های کیفی به ­شمار می‌رود. جامعه آماری پژوهش، گروه تصمیم شامل خبرگان دانشگاهی و سازمانی است که به شیوه غیرتصافی (هدفمند) و روش گلوله ­برفی به تعداد 35 نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مصاحبه‌­های نیمه­ ساختار یافته است که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش کدگذاری استفاده شد.

یافته‌­های پژوهش: طبق یافته­‌ها 23 شاخص‌ با 7 مولفه شایسته‌خواهی، شایسته‌سنجی، شایسته‌گزینی، شایسته‌گیری، شایسته‌گماری، شایسته‌داری و شایسته‌پروری برای مدل شایسته‌سالاری شناسایی و تأیید شد. 18 شاخص با 5 مولفه آموزش، کارراهه شغلی، ارزیابی عملکرد، انضباط و نظام پاداش برای بهسازی منابع انسانی شناسایی و تأیید شد.

محدودیت­‌ها و پیامدها: متغیرهای مختلف مزاحم، مانند آموزش منابع انسانی، در این پژوهش مورد مطالعه قرار نگرفته و در پژوهش‌های بعدی باید شایسته­‌سالاری و بهسازی منابع انسانی از این نظر مورد مطالعه قرار گیرد.

پیامدهای عملی: شناخت مولفه‌­های بهسازی منابع انسانی با رویکرد شایسته­‌سالاری به سازمان‌­های دولتی کمک می­‌کند تا با توجه به نیاز و بر اساس عملکرد بهتر، افراد را به سمت‌­های مختلف منتصب کنند.

ابتکار یا ارزش مقاله: این پژوهش به روش کیفی صورت گرفت و به همین دلیل با خبرگان دانشگاهی و سازمانی مصاحبه شد و مولفه­‌ها به ­طور ­جامع بررسی شدند؛ بنابراین از این نظر دارای نوآوری است؛ زیرا پژوهشی که به­ طور جامع به این موضوع پرداخته باشد، پیدا نشد.