بررسی تاثیر آموزش واقعیت درمانی گروهی بر دشواری تنظیم هیجانی و خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره دوم

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی بر دشواری تنظیم هیجانی و خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه تبریز انجام شد. تحقیق حاضر، تحقیقی نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه یک تبریز بود. از بین جامعه آماری نمونه ای به تعداد 30 نفر ( 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه کنترل) انتخاب شد. بدین صورت که به صورت خوشه ای چند مرحله ای از بین دانش آموز دختر مدارس ناحیه 1 تبریز یکی از مدارس انتخاب و از بین 4 کلاس مذکور 30 نفر از آنان که نمره بالا در مقیاس دشواری تنظیم هیجانی و نمره پایین در مقیاس خودکارامدی داشتند، بعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجانی گراتز و روئمر (2004) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز بود. پس از بررسی مفروضه ها از آزمون تحلیل کوواریانس (ancova) استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش واقعیت درمانی گروهی، دشواری تنظیم هیجانی را کاهش و خودکارآمدی دانش آموزان دختر را افزایش می دهد. نتایج نشان داد با توجه به سطح معناداری و مجذور اتای دشواری تنظیم هیجان که به ترتیب 001.0 و 66.0 می‌باشد و همچنین با توجه به سطح معناداری مجذور اتای خودکارآمدی به ترتیب 001.0 و 35.0 می‌باشد.