بررسی فضای سبز عمومی مجتمع های مسکونی بر کاهش آسیبهای اجتماعی؛ نمونه موردی: محله نایسر سنندج

بررسی فضای سبز عمومی مجتمع‌ های مسکونی بر کاهش آسیبهای اجتماعی؛ نمونه موردی: محله نایسر سنندج

عدم توجه به نیاز افراد و عدم قابلیت محیط در تأمین آن، موجب می‌شود تا محیط کالبدی بسیاری از محلات فرسوده مسکونی به مجموعه ‌ای از احجام و فضای خالی بین آن‌ ها تبدیل گردد. این مسئله می ‌تواند باعث نارضایتی ساکنان از محیط زندگی و متعاقب آن عدم حضور در فضاهای عمومی و نیمه عمومی محلات به ‌عنوان لازمه بروز فعالیت ‌های بعدی شود. امنیت در محلات مسکونی تنها از طریق موانع سخت فیزیکی میسر نبوده، چه ‌بسا همین موانع فیزیکی به لحاظ روحی-روانی حس ناامنی را در مردم تقویت کند. با توجه به رشد جمعیت و افزایش نیاز به مجموعه‌های مسکونی در شهرها، روشن کردن الگوها و خط‌مشی ‌هایی برای نیل به اهداف برنامه ‌ریزی ‌شده، ضروری به نظر می ‌رسد که در این ‌بین ایجاد حس امنیت به‌ عنوان یکی از عوامل انسانی- محیطی نقش مهمی را در رضایت‌مندی و آسایش افراد در زندگی ‌شان ایفا خواهد نمود. نتایج حاصل این مقاله حاکی از آن است که ایجاد حس امنیت از طریق غیرمستقیم و با بهره‌ گیری از سیاست‌ های پیشگیرانه تلفیقی کالبد معماری و روابط اجتماعی-فرهنگی (از قبیل مسئله اشراف و دید، افزایش قابلیت رؤیت پذیری بصری، برقراری تناسب میان تراکم جمعیتی و مجموعه‌های مسکونی، ایجاد کاربری‌های متنوع و متجانس و ...) تحقق‌ پذیر خواهد بود. براین اساس این مقاله به بررسی نقش و جایگاه امنیت در طراحی مجموعه‌ های مسکونی می ‌پردازد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می ‌باشد و از منابع کتابخانه‌ ای و اسنادی برای انجام تحقیق استفاده شده است.