ارائه ی الگورتیمی نوین برای حل بهینه ی مسئله ی بهینه سازی ترکیبی بنام چیدمان بسته های دوبعدی

بهینه سازی از زمینه های پر کاربرد در زندگی امروزی همچون ریاضی، مهندسی، اقتصاد، علوم پایه، مدیریت و غیره است و مسئله چیدمان بسته ها یک مسئله بهینه سازی ترکیبی معروف در غیرچند جمله ای های سخت، پایه‌ای، پر کاربرد در علوم کامپیوتر با ماهیتی گسسته و گونه ای خاص از مسئله ی کوله پشتی باینری است. در سال های اخیر، تکنیک های حل گوناگونی برای حل این مسئله گسترش یافته اند، که هر یک به نوبه خود دارای مزایا و معایبی می باشند. در همین راستا برای حل بهینه ی، مسئله بهینه سازی ترکیبی معروف بنام چیدمان بسته ها، یک مدل بهبود یافته ی الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات که مبتنی بر بکارگیری نگاشت آشوب و منطق فازی می باشد، تحت عنوان "الگورتیم بهینه سازی ازدحام ذرات نوین" ارائه گردیده. هدف این مقاله، قیاس پیشبرد دقت و اجرای کاراترین تکنیک حل نوین برای دستیابی به چیدمان بهینه در فضای دو بعدی توأم با ترکیب روش های ترکیبی مانند منطق فازی و جایگزینی اعداد کیاتیکی بجای اعداد تصادفی در الگوریتم بهینه-سازی ازدحام ذرات، در طی دو مرحله است. در روش تحقیق، الگورتیم های قیاسی یعنی حالت "ادغام الگورتیم بهینه سازی-ازدحام ذرات و الگورتیم ژنتیک" و "بهینه سازی ازدحام ذرات نوین"در محیط متلب پیاده سازی و مقایسه گردیدند. در نهایت به منظور ارزیابی الگوریتم پیشنهادی (الگورتیم بهینه سازی ازدحام ذرات نوین) از توابع هدف استفاده گردیده، که یافته ها و نتایج تجربی، حاکی از برتری الگوریتم نوین پیشنهادی در دست یابی به چیدمان بهینه مبتنی بر بیشینه بسته کاربردی و کمینه زمان خطی در فضای دو بعد نسبت به یکی از به روزترین نسخه های بهینگی الگورتیم بهینه سازی ازدحام ذرات (ترکیب الگورتیم بهینه سازی ازدحام ذرات و الگورتیم ژنتیک) می باشند.