بررسی رابطه بین ترس از شکست و خودکنترلی با تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه

مقاله بررسی رابطه بین ترس از شکست و خودکنترلی با تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ترس از شکست و خودکنترلی با تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر قوچان در سال تحصیلی 98-1397 بود که 29350 نفر بودند. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه 379  نفر تعیین شد. برای انتخاب نمونه از بین مدارس جامعه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای 8 مدرسه انتخاب و از هر مدرسه 5 کلاس انتخاب شد سپس از هر کلاس  10  نفر به عنوان نمونه نتخاب شد که در نهایت نمونه ای  به حجم 380  نفر انتخاب شد و پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۹)، پرسشنامه فرم کوتاه خود کنترلی تانجنی و همکاران (2004)، و پرسشنامه ارزیابی ترس از شکست کانروی (۲010) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار spss-21  تحلیل شدند.. نتایج پژوهش نشان داد که ترس از شکست و خودکنترلی هر دو پیش بینی کننده تعلل ورزی تحصیلی هستند، به عبارت بهتر، وجود ترس از شکست بیشتر و خودکنترلی کمتر در افراد، احتمال تعلل ورزی تحصیلی در آنها را افزایش می دهد. همچنین نتایج نشان داد که بین ترس از شکست و خودکنترلی با تعلل ورزی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد.