ویژگى هاى شخصیت پردازى نمادى در شعر صوفى

مقاله ویژگى هاى شخصیت پردازى نمادى در شعر صوفى

یکی از مهمترین نقدهای امروزی در حوزه ادبیات نقد رواشناسانه است که در ان ناقد به تحلیل یا نقد اثر ادبی باتوجه به اصول و مبانی رفتار علم روانشناسی می پردازد. مقاله حاظر با تاکید بر سه جنبه شخصیتی یعنی نهاد، خود و فراخود به نقد روانشانسانه شخصیت پردازی در شعر صوفی می پردازد. شخصیت پردازی در شعر صوفی عامل اصلی شکل دهنده جوهره شعری می باشد چرا که سراینده برای وجه دادن به اصول فکری موجود در شعر تصوف ناگزیر به معرفی شخصیت می باشد. بیان شخصیت خود وفراخود همراه با کشمکش ها و تعارضات و تفاوت های درکی شخصیتی در شعر صوفی عامل دیگر شکل دهنده ای نوع اشعار می باشد. نظم منطقی شعری حال در هر اسلوبی در نظمی ساختگی ناشی اط معرفی ضخصیت های درون شعر است که شاعر تنها درصدد بیان خط فکری خود می باشد. مقاله حاظر با روش تحلیلی توصیفی و به شیوه کتابخانه ای انجام گردیده است که هدف خود را بیان و تبیین شخصیت پردازی در شعر صوفی بنیان نهاده است. بیان نقض خود در شعر صوفی ویژگی دیگری است که ما در تبیین اهداف خود به دنبال آن نیز می باشیم.