بررسی و مقایسۀ روند تحولات سن ازدواج در بین اقوام مختلف ایرانی در سرشماری های 90ـ 1355

خانواده، به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی وازدواج، به عنوان مبنای شکل گیری این نهاد و مناسک گذار افراد از جوانی به بزرگسالی و مهمترین واقعه در زندگی فردی، از حوزه های مهم مطالعات مختلف علوم اجتماعی محسوب می شوند. هدف اصلی در این تحقیق، بررسی و مقایسۀ روند تحولات سن ازدواج در بین اقوام مختلف ایرانیدر سرشماری های 90ـ1355 است. روش بررسی در این مطالعه، توصیفی ـ تحلیلی است. جامعۀ آماری کلیۀ افراد ازدواج کردۀ 49ـ 15ساله، در استان های یزد، آذربایجان شرقی، لرستان، کردستان، سیستان و بلوچستان و خوزستان بوده که به ترتیب به عنوان اقوام فارس، ترک، لر، کرد، بلوچ و عرب در نظر گرفته شده اند. برای تجزیه و تحلیل آماری، از آزمون های   fو t استفاده شده است. نتایج نشان می دهدکه بین قومیت و سن-ازدواج تفاوت معنی داری وجود ندارد، از طرفی، بین تحصیلات و محل سکونت با سن ازدواج تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین، متوسط سن ازدواج در ایران برای مردان از 2.24 در سال 1355 به 8.26 در سال 1390 و برای زنان از 7.19 سال به 5.23 سال دراین مدت افزایش یافته است.