تحلیل پذیرش اصل جبران خسارت در قراردادهای مشارکت در ساخت

رواج و گسترده شدن قراردادهای مشارکت در ساخت و در کنار آن مورد ضرر و زیان قرارگرفتن طرفین و البته مالکین بیشتر و عدم آشنایی با ابعاد حقوقی این قراردادها خود گویای این است که این بررسی عمیق مبحث قراردادهای مشارکت در ساخت از نیازهای به روز است و مشارکت در ساخت از جمله مصادیق مشارکت مدنی است؛ در این نوع مشارکت مالک و سازنده با هم شریک هستند به این صورت که مالک صاحب زمین است و سازنده، سرمایه گذاری کرده و اقدام به ساخت می‌کند. لذا لزوم التزام به کلیه آثار هریک از عقود معین و نامعین و در نهایت مستقل بودن و همچنین پذیرش اصل توافق بر خسارت و تعیین دیرکرد در قرارداد مشارکت در ساخت را میتوان با عنایت به عمومات عقود و اصل آزادی قراردادی و عرف و بنای عقلا توجیه نمود. همچنین میتوان گفت، صرف مالکیت طرف قرارداد در قراردادهای مشارکت در ساخت کفایت نمیکند این قراردادها باید منجز و قطعی باشد.