زمینه گرایی ابزاری برای ایجاد پیوند محیطی، انسانی و اجتماعی در بافت شهری؛ با بررسی نمونه ی موردی خانه ی گابریلا در مکزیک

مقاله زمینه‌گرایی ابزاری برای ایجاد پیوند محیطی، انسانی و اجتماعی در بافت شهری؛ با بررسی نمونه ‌ی موردی خانه‌ی گابریلا در مکزیک

توجه به مشخصات بستر طرح همواره از دغدغه‌های اصلی معماران، طراحان شهری و متخصصین مرمت و احیا بناها بوده است؛ زمینه ‌گرایی رویکردی در طراحی است که در آن، مولفه ‌های زمینه به شکلی مستقیم در فرآیند شکل‌گیری کالبدی پروژه دخیل هستند و یک طراح، استراتژی خود را بر مبنای مطالعات زمینه‌ای اقلیمی، فرهنگی، تاریخی و کالبدی مشخص می‌کند که در آن بافت در مقیاس خرد و کلان اهمیت ویژه ‌ای می ‌یابد. عدم توجه به ابعاد مختلف زمینه باعث بروز چالش ‌های زیست محیطی و فرهنگی برای بنا خواهد شد که در نهایت عدم هماهنگی با بافت و منظر شهری از پیامدهای آن است.

این در حالی است که بسیاری از رویکردهای نوین، مانند معماری پایدار نیز، مولفه‌هایی مطابق با معماری زمینه‌گرا ارائه کرده‌اند که سعی در ایجاد همخوانی محیطی و منطقه ‌ای بین بنا و بستر دارند. در این میان کشورهایی که از زمینه ‌های مناسب فرهنگی و تاریخی برخودارند، نمونه ‌های موفق‌تری را ارائه‌ کرده ‌اند که خانه‌ی گابریلا در مکزیک یک مورد شاخص و برجسته به شمار می‌آید؛ با مطالعه‌ی این خانه مشاهده می‌شود که این ساختمان، تماما بر پایه‌ی زمینه‌گرایی محیطی و فرهنگی طراحی شده و نمونه ‌ای مناسب برای تحلیل چگونگی شکل‌گیری یک بنای زمینه‌گراست.