دولت در نظام بین الملل

در کلیه رویکردهای سیاست بین الملل، دولت به عنوان بازیگر عمده مطرح است. دولت دارای شخصیت حقوقی است که در چهارچوب حقوق بین الملل، حقوق و وظایفی دارد. دولت به شکل جدید آن از زمان انعقاد قرارداد صلح وستفالیا در سال 1648م. یعنی پس از پایان جنگ‏های سی ساله‏ ی اروپا که میان کاتولیک‏ها و پروتستان‏ ها جریان داشت پا به عرصه‏ی وجود نهاد. از آثار عهدنامه ‏ی مزبور، ظهور واحدهای مستقل جدید، توجه بیش‏ تر به حقوق بین ‏الملل برقراریِ موازنه قدرت و تقویت امنیت دسته جمعی بود. نظام بین المللی در ابتدا بیشتر نظامی اروپایی بود و سپس به نظامی جهانی و بین المللی تبدیل شد. برای آن که نقش دولت را در سیاست بین ‏الملل مشخص کنیم، ضروری است عناصر متشکل آن یعنی مردم، سرزمین، حکومت و حاکمیت را بررسی کرده، تحولاتی که در کارکرد هر یک از آن‏ها پدید آمده است را تجزیه و تحلیل نماییم.