سازمان های بین المللی و تکوین حقوق بین الملل عرفی

سازمان‌های بین‌المللی و تکوین حقوق بین‌الملل عرفی

بررسی پیشینه و اهمیت سازمان‌های بین‌المللی سؤالات بنیادین عدیده‌ای را در خصوص جایگاه آن‌ها در نظام حقوقی بین‌المللی به‌صورت لاینحل و بحث‌برانگیز باقی گذاشته است. یکی از سؤالات این‌چنینی آن است که آیا سازمان‌های بین‌المللی می‌توانند مستقیماً در شکل‌گیری حقوق بین‌الملل عرفی مشارکت نمایند. به‌طور نسبی تا به امروز این مسئله توجهات اندکی را به خود جلب نموده است.

به‌طور سنتی حقوق بین‌الملل عرفی محصول رویه و اجماع نظر حقوقی دولت‌ها (نگرش دولت‌ها در خصوص آنچه حقوق بین‌الملل روا می‌دارد یا لازم می‌داند یا منع می‌کند) بوده است. روشن است که سازمان‌های بین‌المللی به‌طور غیرمستقیم با شکل دادن به اعمال و نگرش دولت ها بر حقوق بین‌الملل عرفی تأثیر دارند. مقامات سازمان‌های بین‌المللی به‌ویژه آن‌هایی که در رأس هرم سازمانی قرار دارند می‌توانند از طریق تصدیق یا تنقید رفتار دولت‌های عضو که با قواعد خاص در انطباق هستند، دولت‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. علاوه بر این سازمان‌های بین‌المللی عرصه‌ای را تمهید می‌نمایند که دولت‌ها می‌توانند در آن اطلاعات مرتبط با اقدامات خود و موقعیت‌هایی را که درباره مفاد و وضعیت قواعد حقوق بین‌الملل زیر نظر دارند، به اشتراک‌گذارند. درصورتی‌که قطعنامه‌های مجمع عمومی ملل متحد حمایت‌های لازم را از جانب دولت‌ها کسب نمایند، به‌عنوان دلیلی مورد استناد قرار می‌گیرند.