نقش سیاست های آموزش عالی در تحقق برنامه های توسعه پایدار

دانشگاهها و موسسات آموزش عالی به عنوان شاخص ترین نهاد علمی که به امر پردازش انسانها اهتمام می ورزد، موتور محرکه و مغز متفکر جامعه بوده و سکاندار حرکت به سمت توسعه پایدار می باشد. ماهیت بلندمدت بودن توسعه پایدار کشورها را به سمت طراحی نظام برنامه ‌ریزی و سیاست ‌گذاری توسعه پایدار به‌ جای تدوین یک برنامه جامع توسعه سوق داد و این امر تبدیل به دستور کار جهانی در قالب اسناد توسعه پایدار نمایان گشت. درنتیجه این تحولات، تدوین استراتژی ملی توسعه به‌ عنوان ویترین نظام برنامه‌ریزی توسعه پایدار در کشورهای مختلف گسترش یافت. روند سیاستگذاری نظام آموزش عالی در ایران حاکی از آن است که آموزش عالی باید ضمن توجه به بحران افزایش کمی و تنگناهای مالی، به حفظ، بهبود و ارتقای کیفیت نیز بپردازد.این نظام در صورتی از عهده وظایف و اهداف خود  در جهت توسعه پایدار برمی آیدکه از نظرکیفیت آموزشی نیز در وضعیت مطلوبی باشد. هدف این مقاله بررسی نقش سیاست های آموزش عالی در تحقق برنامه های توسعه پایدار می باشد. در این مقاله مفاهیم سیاست گذاری، توسعه پایدار، ابعاد و اصول توسعه پایدار، سطوح و فرایند سیاست گذاری، مراحل برنامه‌ریزی توسعه پایدار، موانع اجرای سیات گذاری مطلوب توسعه پایدار در آموزش عالی و در نهایت نقش سیاست های آموزش عالی در توسعه پایدار ارایه شده است.